Le coeur gris, le coeur gros - Yves Duteil

Je rendais visite à des amis cousins qui venaient de perdre leur mère

Que j’avais aimée, mais d’un amour lointain

Comme on fait souvent sur la terre.

Je rendais visite à ces amis cousins qui venaient de perdre leur mère

Et, pour oublier que j’avais du chagrin

Je chantais le long de mon chemin.

Le cœur gris, le cœur gros, comme la musique était légère!

Le cœur gris, le cœur gros, j’oubliais ma peine et ma misère

Le cœur gris, le cœur gros, comme la musique était légère!

Le cœur gris, le cœur gros, j’oubliais ma peine et mes sanglots.

Si ma pauvre mère m'écoutait là-haut

Je suis sûr qu’elle chantait en écho, le cœur gris, le cœur gros.

Depuis, quand je pense à mes amis là-haut

Et que je retourne en arrière

Je revois le jour où sont venus ces mots sur le chemin du cimetière.

Je me dis surtout qu’il faut s’aimer avant

Quand on est vivant sur la terre

Et trouver les mots qu’on voudrait dire souvent

À ceux qu’on aimait quand il est temps

Le cœur gris, le cœur gros, comme la musique était légère!

Le cœur gris, le cœur gros, j’oubliais ma peine et ma misère

Le cœur gris, le cœur gros, comme la musique était légère!

Le cœur gris, le cœur gros, j’oubliais ma peine et mes sanglots.

Et si tous ceux-là m’entendaient là-haut

Je suis sûr qu’ils auraient en écho, le cœur gris, le cœur gros.

Ik was op bezoek bij neef en nicht die net hun moeder had verloren

Dat ik had liefgehad, maar met een verre liefde

Zoals we vaak op aarde doen.

Ik was op bezoek bij deze neefvrienden die net hun moeder hadden verloren

En om te vergeten dat ik pijn had

Ik zong onderweg.

Grijs hart, zwaar hart, hoe licht was de muziek!

Grijs hart, zwaar hart, ik vergat mijn pijn en mijn ellende

Grijs hart, zwaar hart, hoe licht was de muziek!

Met een grijs hart, een zwaar hart, vergat ik mijn pijn en mijn snikken.

Als mijn arme moeder daarboven naar me zou luisteren

Ik weet zeker dat ze meezong, haar hart grijs, haar hart zwaar.

Sinds wanneer denk ik aan mijn vrienden daarboven

En ik ga terug

Ik herinner me de dag dat die woorden op weg naar de begraafplaats kwamen.

Ik zeg vooral tegen mezelf dat we eerst van elkaar moeten houden

Als we op aarde leven

En vind de woorden die we vaak zouden willen zeggen

Aan degenen van wie we houden als het tijd is

Grijs hart, zwaar hart, hoe licht was de muziek!

Grijs hart, zwaar hart, ik vergat mijn pijn en mijn ellende

Grijs hart, zwaar hart, hoe licht was de muziek!

Met een grijs hart, een zwaar hart, vergat ik mijn pijn en mijn snikken.

Wat als al die mensen me daarboven hoorden?

Ik weet zeker dat ze zouden echoën, met een grijs hart, een zwaar hart.