Le bonheur infernal - Yves Duteil

Le destin me poursuit et s’attache mes pas

Pour que tout me sourie malgr moi.

J’ai beau faire, tout va bien jusqu’au moindre dtail

a n’a jamais de fin ni de faille.

Le printemps m’blouit et la vie m’merveille

Une toile me suit dans le ciel

Mais le soir c’est l’angoisse, nouveau, qui m’assaille

Et jamais ne s’efface o que j’aille.

En trouvant le bonheur j’ai perdu le sommeil

Car la nuit j’ai trop peur du rveil.

Si jamais c’est un rve, il est trop tt encore

Et j’ai peur qu’il s’achve l’aurore.

Moi, qui dormais si bien sans penser que demain

Pouvait tout me reprendre au matin

En trouvant le bonheur j’ai perdu le sommeil

Le bonheur et l’enfer, c’est pareil.

Mais personne ce jour n’a perc mon secret

Je suis seul savoir, il est vrai

Toutes ces nuits sans dormir compter les moutons

J’ai fini par crire des chansons.

Elles ont franchi les rues, les montagnes, les ports

Les dserts et les glaces du grand nord

Mais le soir, c’est l’angoisse nouveau qui revient

Me chanter jusqu’au petit matin.

En trouvant le bonheur j’ai perdu le sommeil

Car la nuit j’ai trop peur du rveil.

Si jamais c’est un rve, il est trop tt encore

Et j’ai peur qu’il s’achve l’aurore.

Vous qui dormez si bien, mditez ce refrain

Bnissez vos soucis, vos chagrins.

En trouvant le bonheur j’ai perdu le sommeil

Le bonheur et l’enfer, c’est pareil.

force de chanter, de scher mes sanglots

J’ai fini par casser mon micro.

Mes chansons, un beau jour, ont sombr dans l’oubli

Mon amour, pour toujours, est parti.

J’ai perdu mon bonheur force de gmir

On m’a mis en demeure de partir.

A prsent, je suis triste et j’ai perdu l’espoir

Mais la nuit, je m’endors comme un loir.

A prsent, je suis triste et j’ai perdu l’espoir

Mais la nuit, je m’endors comme un loir.

Het lot achtervolgt me en verbindt mijn stappen

Zodat alles ondanks mezelf naar me lacht.

Wat ik ook doe, alles is in orde tot in het kleinste detail

a heeft nooit een einde of een fout.

De lente verblindt me en het leven verwondert me

Een web volgt me door de lucht

Maar 's avonds is het angst, nieuw, dat me overvalt

En vervaagt nooit waar ik ook ga.

Het vinden van geluk Ik verloor de slaap

Omdat ik 's nachts te bang ben om wakker te worden.

Als het ooit een droom is, is het nog te vroeg

En ik ben bang dat de dageraad voorbij is.

Ik, die zo goed sliep zonder dat morgen te denken

Kan het morgen allemaal weer terugnemen

Het vinden van geluk Ik verloor de slaap

Geluk en hel zijn hetzelfde.

Maar niemand heeft vandaag mijn geheim ontdekt

Alleen ik weet het, het is waar

Al die slapeloze nachten schaapjes tellen

Uiteindelijk ben ik liedjes gaan schrijven.

Ze staken de straten, de bergen, de havens over

De woestijnen en het ijs van het hoge noorden

Maar 's avonds is het de nieuwe angst die terugkeert

Zing voor mij tot het ochtendgloren.

Het vinden van geluk Ik verloor de slaap

Omdat ik 's nachts te bang ben om wakker te worden.

Als het ooit een droom is, is het nog te vroeg

En ik ben bang dat de dageraad voorbij is.

Jij die zo goed slaapt, mediteer op dit refrein

Zegen je zorgen, je verdriet.

Het vinden van geluk Ik verloor de slaap

Geluk en hel zijn hetzelfde.

dwingen om te zingen, om mijn snikken te drogen

Uiteindelijk brak ik mijn microfoon.

Mijn liedjes raakten op een mooie dag in de vergetelheid

Mijn liefde, voor altijd, is weg.

Ik verloor mijn gelukskracht om te kreunen

Ik heb formeel bericht gekregen om te vertrekken.

Nu ben ik verdrietig en heb ik de hoop verloren

Maar 's nachts val ik als een blok in slaap.

Nu ben ik verdrietig en heb ik de hoop verloren

Maar 's nachts val ik als een blok in slaap.