La rumeur - Yves Duteil

La rumeur ouvre ses ailes

Elle s’envole à travers nous

C’est une fausse nouvelle

Mais si belle, après tout

Elle se propage à voix basse

À la messe et à midi

Entre l'église et les glaces

Entre confesse et confit

La rumeur a des antennes

Elle se nourrit de cancans

Elle est bavarde et hautaine

Et grandit avec le temps

C’est un arbre sans racines

À la sève de venin

Avec des feuilles d'épines

Et des pommes à pépins

Ça occupe, ça converse

Ça nourrit la controverse

Ça pimente les passions

Le sel des conversations…

La rumeur est un microbe

Qui se transmet par la voix

Se déguise sous la robe

De la vertu d’autrefois

La parole était d’argent

Mais la rumeur est de plomb

Elle s'écoule, elle s'étend

Elle s'étale, elle se répand

C’est du miel, c’est du fiel

On la croit tombée du ciel

Jamais nul ne saura

Qui la lance et qui la croit…

C’est bien plus fort qu’un mensonge

Ça grossit comme une éponge

Plus c’est faux, plus c’est vrai

Plus c’est gros et plus ça plaît

Calomnie, plus on nie

Plus elle enfle se réjouit

Démentir, protester

C’est encore la propager

Elle peut tuer sans raison

Sans coupable et sans prison

Sans procès ni procession

Sans fusil ni munitions…

C’est une arme redoutable

Implacable, impalpable

Adversaire invulnérable

C’est du vent, c’est du sable

Elle rôde autour de la table

Nous amuse ou nous accable

C’est selon qu’il s’agit

De quiconque ou d’un ami

Un jour elle a disparu

Tout d’un coup, dans les rues

Comme elle était apparue

À tous ceux qui l’avaient crue…

La rumeur qui s’est tue

Ne reviendra jamais plus

Dans un cœur, la rancœur

Ne s’en ira pas non plus

Het gerucht slaat zijn vleugels uit

Ze vliegt door ons heen

Dit is nepnieuws

Maar toch zo mooi

Ze verspreidt zich met een lage stem

Bij de mis en 's middags

Tussen de kerk en de spiegels

Tussen bekentenis en confit

Het gerucht heeft antennes

Ze voedt zich met roddels

Ze is spraakzaam en hooghartig

En groeit met de tijd

Het is een boom zonder wortels

Met gifsap

Met bladeren van doornen

En pitappels

Het bezet, het converseert

Het voedt controverse

Het kruidt de passies

Het zout van een gesprek...

Gerucht is een kiem

Die wordt verzonden door spraak

Vermomt zich onder de jurk

van oude deugd

Het woord was zilver

Maar het gerucht is leidend

Het stroomt, het breidt zich uit

Het verspreidt zich, het verspreidt zich

Het is schat, het is gal

Het lijkt alsof het uit de lucht is gevallen

Niemand zal het ooit weten

Wie lanceert het en wie gelooft het...

Het is veel sterker dan een leugen

Het groeit als een spons

Hoe meer het onwaar is, hoe meer het waar is

Hoe groter hoe beter

Laster, hoe meer we ontkennen

Hoe meer ze opzwelt, hoe meer ze zich verheugt

ontkennen, protesteren

Het verspreidt het nog steeds

Ze kan zonder reden doden

Zonder schuldig en zonder gevangenis

Zonder proces of processie

Zonder wapen of munitie...

Het is een formidabel wapen

Onverbiddelijk, ongrijpbaar

onkwetsbare tegenstander

Het is wind, het is zand

Ze zweeft rond de tafel

Ons amuseert of overweldigt

Het hangt ervan af of het

Van iemand of een vriend

Op een dag verdween ze

Plotseling, op straat

Zoals ze verscheen

Aan iedereen die haar geloofde...

Het gerucht dat stierf

Zal nooit meer terugkomen?

In een hart, de rancune

Gaat ook niet weg