La Puce Et Le Pianiste - Yves Duteil

1Un jour sur un piano

Une puce lut domicile

Elle posa son sac dos

Ses affaires de ville

Elle avait beaucoup voyag

Beaucoup saut, beaucoup piqu

Et pour ne pas qu’on la voie

Sur une noire elle s’installa

2Mais soudain la lumire apparut

Et ses sons frapprent son oreille

Une main lui marchait dessus

Sa colre fut sans pareille

Elle suivit ses volutions

Avec des yeux pleins d’attention

Pour essayer de grimper

Sur la main qui l’avait pitine

3Lorsqu'enfin elle y parvint

Elle affina son aiguille

Et se mit piquer la main

Tout en dansant le quadrille

Mais soudain la main s’agita

Et son rythme s’acclra

Et la puce tout excite

De plus belle se remit piquer

4Dans la douleur et la dmangeaison

La main se faisait plus rapide

Ne suivait plus la partition

Et n’avait plus aucun guide

Mais dans la salle on applaudissait

Sans deviner que c’tait

Grce une puce nerve

Que le jazz tait n

1Een dag op een piano

Een vlooien lees huis

Ze zette haar rugzak neer

Zijn stadszaken

Ze had veel gereisd

Veel springen, veel duiken

En zodat we haar niet zien

Op een kwartnoot ging ze zitten

2Maar plotseling verscheen het licht

En de geluiden raken zijn oor

Er liep een hand over hem heen

Zijn woede was ongeëvenaard

Ze volgde haar evoluties

Met ogen vol aandacht

Om te proberen te klimmen

Op de hand die medelijden met hem had

3Toen ze er eindelijk was?

Ze heeft haar naald geslepen

En begon in de hand te prikken

Tijdens het dansen van de quadrille

Maar plotseling zwaaide de hand

En zijn tempo versnelde

En de chip prikkelt allemaal

Mooier begon weer te steken

4Bij pijn en jeuk

De hand werd sneller

Heb de score niet meer gevolgd

En had geen gids meer

Maar in de zaal werd er geapplaudisseerd

Zonder te raden dat het zo was

Dankzij een zenuwchip

Die jazz was geboren