La note bleue - Yves Duteil

La note bleue, tu l’as trouvée sans le savoir

Dans ton espoir, parfois la note était bleu-noir

Parfois vieux rose comme ta ville et le bonheur de la revoir

Sous l'émotion, les mots qui parlent d’un seul trait

Comme un portrait, les mots qui jonglent entre les mains

De tes amis les musiciens qui trouvent enfin l’accord divin

Comme un parfum

Toulouse, les mots qui jazzent, les mots qui blues

Entre Alcatraz et Moody Blues

Accord des mots qui jouent avec le corps

Des mots qui dansent avec la mort

La note bleue, comme un mineur cherche une pierre

À l’eau plus claire, le diamant bleu dans la rivière

Qui fera chanter toute la Terre sous les reflets de sa lumière

Dans son mystère

Une œuvre reste encore inachevée, tant qu’on n’a pas à son chevet

Trouvé celle don’t on a toujours rêvé, tu n’as cessé de la chercher

Le mot juste, la note bleue, c’est ce que tu as fait de mieux

À la pointe de ton accent et du sommet de ton Montblanc

Ta vie cousue d’un fil ténu qui n’a tenu

Que dans l’espoir de trouver l’amour pur qui dure

Et dans la quête d’un secret le mot juste, l’accord parfait

Repose dans l’amour de ta ville rose où la relève éclose explose

Tu peux dormir en paix sans un regret, ici, nul n’oubliera jamais

Le mot juste, la note bleue, ce que tu as fait de mieux

À la pointe de ton accent et du sommet de ton Montblanc

Le mot juste, l’accord parfait se sont croisés dans tes couplets

Comme à l’horizon sur la mer, l’instant précis du rayon vert

Étrange, cette impression d’avoir un ange, un frère de plume universel

Et de rechercher la même étincelle de langue d’Oc en langue belle

La note bleue, le mot juste en accord parfait

Het blauwe briefje, je hebt het gevonden zonder het te weten

In je hoop was het briefje soms blauwzwart

Soms is oude roos zoals jouw stad en het geluk om het weer te zien

Onder de emotie, de woorden die allemaal tegelijk spreken

Als een portret, de woorden die jongleren tussen de handen

Van je vrienden, de muzikanten die eindelijk goddelijke harmonie vinden

Als een parfum

Toulouse, woorden die jazz, woorden die blues

Tussen Alcatraz en Moody Blues

Akkoord van woorden die spelen met het lichaam

Woorden die dansen met de dood

De blauwe noot, zoals een mijnwerker naar een steen zoekt

Naar helderder water, de blauwe diamant in de rivier

Wie zal de hele aarde laten zingen onder de reflecties van zijn licht?

in zijn mysterie

Een werk blijft nog steeds onvoltooid, zolang we het niet aan zijn bed hebben

Heb degene gevonden waar we altijd van gedroomd hebben, je bleef ernaar zoeken

Het juiste woord, de blauwe noot, daar ben je het beste in geslaagd

Op het hoogtepunt van je accent en de top van je Montblanc

Je leven genaaid met een dunne draad die geen stand hield

Dan in de hoop pure liefde te vinden die blijft bestaan

En in de zoektocht naar een geheim het juiste woord, de perfecte match

Rust in de liefde van je roze stad waar de uitgebroede opeenvolging explodeert

Je kunt in vrede slapen zonder spijt, hier zal niemand het ooit vergeten

Het juiste woord, de blauwe noot, wat je het beste deed

Op het hoogtepunt van je accent en de top van je Montblanc

Het juiste woord, het perfecte akkoord gekruist in je verzen

Als aan de horizon aan zee, het precieze moment van de groene straal

Vreemd, dit gevoel een engel te hebben, een universele verenbroeder

En zoeken naar dezelfde vonk van Langue d'Oc in mooie taal

De blauwe noot, het juiste woord in perfecte overeenstemming