La musique et ma vie - Yves Duteil

J’ai toujours aim l’harmonie, j’ai toujours ml la musique ma vie

J’ai toujours aim l’harmonie, pourtant, quelquefois je m’interroge aussi

Depuis que j’apprends la guitare, j’ai des amours un peu bizarres

Et tout se mlange en un seul univers, j’avoue que parfois je m’y perds.

En faisant la cour Nicole, j’ai redcouvert la guitare espagnole

J’apprenais les jeux interdits, le dos sur le sol, elle en savait aussi

Mais loin d’un accord de mariage, ce fut un accord de passage

Avec des soupirs et quand mme un bmol, on tait encore l’cole.

Grce la musique, je suis rebelle au cafard, la mlancolie

Ma vie se droule en majeur

Au rythme des jours au tempo de mon coeur.

Depuis que je joue les cigales, j’ai l’amour un peu musical

Et j’aurai peut-tre pour progniture une porte de douze mesures.

Moi, tous mes enfants sont partis, ils s’appellent Octave, Anatole ou Rmi

Ils s’en vont chanter la nature

Dans les vieux thatres et les salons obscurs

Mais tous ces enfants voyageurs, ils sont toujours l dans mon cњur

Il me reste assez de bonheur et d’espoir

Pour en faire encore des milliards.

Et si j’ai parfois des chagrins

Si, dans mes chansons, j’ai de tristes refrains

La musique adoucit mon cњur

Elle gurit mes peines et fait scher mes pleurs

Depuis que j’apprends la guitare, j’en ai rempli tous mes tiroirs

Pour vivre avec toi jusqu' la fin des jours

D’autant de musique et d’amour.

Pour vivre avec toi jusqu' la fin des jours

Ik heb altijd van harmonie gehouden, ik heb altijd van muziek mijn leven gemaakt

Ik heb altijd van harmonie gehouden, maar soms vraag ik me ook af

Sinds ik gitaar heb geleerd, heb ik rare liefdes gehad

En alles versmelt tot één universum, ik geef toe dat ik er soms in verdwaal.

Terwijl ik Nicole het hof maakte, herontdekte ik de Spaanse gitaar

Ik heb verboden spelletjes geleerd, terug op de grond, zij kende er ook een

Maar verre van een huwelijksovereenkomst, was het een voorbijgaande overeenkomst

Met een zucht en nog steeds een flat, zaten we nog op school.

Door muziek ben ik rebels tegen blues, melancholie

Mijn leven ontvouwt zich in grote

Op het ritme van de dagen op het tempo van mijn hart.

Sinds ik de krekels speel, heb ik een beetje muzikale liefde

En misschien heb ik voor het nageslacht een poort van twaalf maten.

Ik, al mijn kinderen zijn weg, ze heten Octave, Anatole of Rmi

Ze gaan de natuur zingen

In de oude thatres en de donkere salons

Maar al die reizende kinderen, ze zitten nog steeds in mijn hart

Ik heb genoeg geluk en hoop over

Om meer miljarden te verdienen.

En als ik soms verdriet heb

Als ik in mijn liedjes droevige refreinen heb

Muziek verzacht mijn hart

Ze geneest mijn verdriet en droogt mijn tranen op

Sinds ik gitaar heb geleerd, heb ik er al mijn laden mee gevuld

Om met jou te leven tot het einde der dagen

Zoveel muziek en liefde.

Om met jou te leven tot het einde der dagen