La ligne de vie - Yves Duteil

Dix ans de poèmes en batailles

Que nous étrennons notre amour

Perpétuelles fiançailles

Qui m'étonnent encore chaque jour

A force de lire au passage

La ligne de vie dans ta main

J’ai la même sur mon visage

Qui creuse elle aussi son chemin

Tour à tour inquiètes et sereines

Les années s'écoulent sans bruit

Laissant comme un manteau de laine

Sur tous les hivers de nos vies

Le cœur endurci d’une écorce

Pour rester plus tendre au dedans

Mon âme a puisé dans ta force

Un souffle à l'épreuve du temps

A force d’aimer davantage

L’amour s’est écrit dans tes yeux

Vieillir est le plus beau voyage

Qui nous reste à faire tous les deux

Et plus notre temps s’amenuise

Et plus notre ciel s’agrandit

Souvent d’un chagrin qui nous brise

Renaît un oiseau qui nous suit

Le jour où j’ai vu ton sourire

J’ai su que le monde était beau

J’ai cherché les mots pour le dire

Mon cœur a jailli du piano…

Et si les saisons nous protègent

Depuis que tu dors dans mes bras

Je sais de plus grands privilèges

Que ceux des seigneurs et des Rois

Dix ans de poèmes en batailles

Que nous étrennons notre amour

Perpétuelles fiançailles

Qui m'étonnent encore chaque jour

A force de lire au passage

La ligne de vie dans ta main

J’ai la même sur mon visage

Qui creuse elle aussi son chemin…

Tien jaar gedichten in gevechten

Dat we onze liefde verspreiden

Eeuwigdurende verloving

Wat mij nog elke dag verbaast

Door onderweg te lezen

De reddingslijn in je hand

Ik heb hetzelfde op mijn gezicht

Wie graaft ook haar weg

Afwisselend bezorgd en sereen

De jaren gaan geruisloos voorbij

Weggaan als een wollen jas

Op alle winters van ons leven

Het verharde hart van een schors

Om zachter van binnen te blijven

Mijn ziel putte uit jouw kracht

Een adem die de tand des tijds doorstaat

Door meer van te houden

Liefde staat in je ogen geschreven

Ouder worden is de mooiste reis

Wat we allebei moeten doen

En hoe meer onze tijd slinkt

En hoe groter onze lucht wordt

Vaak vanuit een verdriet dat ons breekt

Herboren een vogel die ons volgt

De dag dat ik je glimlach zag

Ik wist dat de wereld mooi was

Ik zocht naar de woorden om het te zeggen

Mijn hart sprong van de piano...

En als de seizoenen ons beschermen

Sinds je in mijn armen slaapt

Ik ken grotere privileges

Dan die van heren en koningen

Tien jaar gedichten in gevechten

Dat we onze liefde verspreiden

Eeuwigdurende verloving

Wat mij nog elke dag verbaast

Door onderweg te lezen

De reddingslijn in je hand

Ik heb hetzelfde op mijn gezicht

Wie graaft zich ook een weg...