La grande maison des vacances - Yves Duteil

On a volé à septembre

Quelques jours avant de prendre

Le chemin vers notre vie d’errance

Une dernière tasse de thé

Avant de ranger l'été

Dans la grande maison des vacances

Les photos dans l’appareil

Ça n’est pas vraiment pareil

Pour meubler ces trop longs mois d’absence

Des neveux et des filleuls

Les «Regarde, je nage toute seule»

Les éclaboussures des rires d’enfance

Les visages ébouriffés

De ces petits déjeuners

Café noir et thé nature

Les moments calmes et précieux

Où chacun se livre un peu

Entre miel et confitures

Souvenirs des nuits d’orage

Confidences et bavardages

Il arrive que le bonheur ressemble

Aux visages enluminés

Autour de la cheminée

Aux chansons qu’on a chantées ensemble

Loin des sentiers reconnus

Il existe un coin perdu

Et c’est l’un des plus beaux lieux du monde

Où chemins de randonnée

De musique et d’amitié

Peuvent aussi parfois se confondre

Sous un ciel de cathédrale

Où j’observe les étoiles

Où même le cours du temps s’arrête

Un point sur la Voie Lactée

Qu’il nous faut pourtant quitter

Déjà la voiture, en bas, est prête

La terrasse abandonnée

Aux perdreaux pour une année

S’est pavée de son plus beau silence

Pour nous dire à sa façon

«Moi, je garde la maison

Et je compte aussi les jours, patience…»

Mais voilà, c’est terminé

Au revoir, la liberté

On retarde le départ, on traîne

Je débranche le téléphone

On n’est plus là pour personne

C’est fini jusqu'à l’année prochaine

On a volé à septembre

Quelques jours avant de prendre

Le chemin vers notre vie d’errance

Le chemin vers notre vie d’errance

Une dernière tasse de thé

Et l’automne a commencé

Pour la grande maison des vacances

We vlogen naar september

Een paar dagen voor het innemen

Het pad naar ons zwervende leven

Nog een laatste kopje thee

Voordat je de zomer opruimt

In het grote vakantiehuis

Foto's in het apparaat

Het is niet echt hetzelfde

Om deze te lange maanden van afwezigheid te vullen

Neefjes en petekinderen

"Kijk, ik zwem alleen"

Spatten van kindergelach

De verfomfaaide gezichten

Van deze ontbijten

Zwarte koffie en gewone thee

De stille en kostbare momenten

Waar iedereen een beetje verwent

Tussen honing en jam

Herinneringen aan stormachtige nachten

Vertrouwen en roddels

Soms lijkt geluk op

Met verlichte gezichten

Rond de open haard

Op de liedjes die we samen zongen

Ver van de erkende paden

Er is een verloren hoek

En het is een van de mooiste plekken ter wereld

Waar wandelpaden

Van muziek en vriendschap

Kan soms ook verward zijn

Onder een kathedraalhemel

Waar ik naar de sterren kijk

Waar zelfs het verloop van de tijd stopt

Een punt op de Melkweg

Dat we toch moeten vertrekken

Beneden staat de auto al klaar

Het verlaten terras

Patrijzen voor een jaar

Is geplaveid met zijn mooiste stilte

Om het ons op zijn eigen manier te vertellen

"Ik houd het huis"

En ik tel ook de dagen, geduld..."

Maar dat is het, het is voorbij

Vaarwel, vrijheid

We vertragen de start, we slepen

Ik koppel de telefoon los

We zijn er voor niemand meer

Het is voorbij tot volgend jaar

We vlogen naar september

Een paar dagen voor het innemen

Het pad naar ons zwervende leven

Het pad naar ons zwervende leven

Nog een laatste kopje thee

En de herfst is begonnen

Voor het grote vakantiehuis