Hommages - Yves Duteil

Je voudrais rendre hommage ceux qui m’ont fait vivre

En rallumant l’espoir un jour l’horizon

Leur ddier chacun mon me comme un livre

Et leur offrir tous un vers ma faon

Celui qui m’a ouvert le plus grand de ses vins

Pour y noyer ma peine

Celui qui m’a cit les philosophes indiens don’t l’me tait sereine

Celui qui sans jamais prononcer le mot Dieu

M’a fait croire en les hommes

Les deux qui m’ont appris vivre plus heureux

Par l’amour que l’on donne

Celle qui m’a dit un jour que son amour pour moi

Serait toujours le mme

Toi qui redessinais les lignes de ma main pour y glisser la tienne

Celui qui m’enseignait dans ma propre musique, trouver l’harmonie

Celle qui m’a port par del ses blessures

Au sommet de ma vie

Celui qui m’a fait croire aux plus fous de mes rves

En y rvant aussi

Ont clair ma route en apaisant mes doutes et m’ont rendu la vie

Et si j’ai pu franchir les murs de mon silence

C’est grce tous les gens qui m’ont ouvert le cњur

Et fait la courte chelle au sortir de l’enfance

Pour m’aider grandir en force et en bonheur

Et c’est en remontant les douloureux mandres

En revoyant parfois le chemin parcouru

Que j’ai pu mesurer ce qu’il reste apprendre

Effacer les tristesses et tout le temps perdu

Je voulais rendre hommage ceux qui m’ont fait vivre

En rallumant l’espoir un jour dans ma maison

Leur ddier chacun mon me comme un livre

Et leur offrir tous un vers ma faon.

Ik wil graag hulde brengen aan degenen die mij het leven hebben gegeven

Door hoop op een dag de horizon weer op te rakelen

Wijd mijn ziel aan hen op, elk als een boek

En geef ze allemaal een worm op mijn manier

Degene die de grootste van zijn wijnen voor mij opende

Om mijn pijn te verdrinken

Degene die mij de Indiase filosofen citeerde wiens ziel sereen was?

Degene die zonder ooit het woord God uit te spreken

Deed me geloven in mannen

De twee die me leerden gelukkiger te leven

Door de liefde die we geven

Degene die me ooit vertelde dat haar liefde voor mij

Zou altijd hetzelfde zijn

Jij die de lijnen van mijn hand hertekende om de jouwe erin te laten glijden

Degene die me leerde in mijn eigen muziek, vind harmonie

Degene die me voorbij haar wonden droeg

Op de top van mijn leven

Degene die me deed geloven in mijn stoutste dromen

Droom daar ook

Maakte mijn weg vrij door mijn twijfels weg te nemen en gaf me mijn leven terug

En als ik de muren van mijn stilte kon oversteken

Het is te danken aan alle mensen die mijn hart hebben geopend

En doe de korte ladder uit de kindertijd

Om mij te helpen groeien in kracht en geluk

En het is aan de zere manders

Soms bekijken we hoe ver we zijn gekomen

Dat ik heb kunnen meten wat er nog te leren valt

Wis het verdriet en alle verspilde tijd

Ik wilde degenen eren die mij het leven schonken

Door op een dag de hoop in mijn huis weer aan te wakkeren

Wijd mijn ziel aan hen op, elk als een boek

En geef ze allemaal een worm op mijn manier.