Fany - Yves Duteil

Fany quand elle rêve

C’est que la nuit s’achève

Elle voit le monde à son réveil

Avec les yeux de son sommeil

A l’aube elle se lève

Un chevalier l’enlève

Pour l’emporter dans son château

Perché au sommet du hameau

Fany dans son île

Voudrait bien voir la ville

De l’autre côté des montagnes

Elle a quelqu’un qui l’accompagne

Elle part pour l'école

Et sa fusée décolle

Elle jette au passage un coup d'œil

Sur ses deux petits écureuils

Parfois quand elle berce

Sa petite princesse

Elle a les yeux d’une maman

Sur son visage de sept ans

Fany quand elle aime

C’est comme un long poème

Elle dit des mots qui n’ont plus cours

Que dans les vieux livres d’amour

Elle vit dans un songe

Le reste est un mensonge

Son cœur est clair comme un ruisseau

Mais la vie trouble un peu son eau

Alors elle résiste

Le soir quand elle est triste

Elle prie jusqu'à la nuit venue

Pour que son rêve continue

Et si par surprise

Ses vœux se réalisent

Elle dit «Je n’en crois pas mes yeux

Je dois rêver mais c’est tant mieux»

Que rien ne l’arrête

Ni chagrin ni défaite

Elle fait le monde à sa façon

Elle sait déjà qu’elle a raison

Fany, quand elle rêve

C’est un jour qui se lève…

Fany als ze droomt

Het is dat de nacht voorbij is

Ze ziet de wereld als ze wakker wordt

Met de ogen van zijn slaap

Bij zonsopgang staat ze op

Een ridder neemt het weg

Om het naar zijn kasteel te brengen

Gelegen op de top van het gehucht

Fany op haar eiland

Zou graag de stad willen zien

Aan de andere kant van de bergen

Ze heeft iemand bij zich

Ze gaat naar school

En zijn raket stijgt op

Ze kijkt voorbij

Op haar twee kleine eekhoorns

Soms als ze rockt

Zijn kleine prinses

Ze heeft de ogen van een moeder

Op zijn zeven jaar oude gezicht

Fany als ze liefheeft

Het is als een lang gedicht

Ze zegt woorden die geen betekenis meer hebben

Dan in oude liefdesboeken

Ze leeft in een droom

De rest is een leugen

Haar hart is helder als een stroom

Maar het leven vertroebelt het water een beetje

Dus ze verzet zich

's Nachts als ze verdrietig is

Ze bidt tot de avond valt

Om zijn droom door te laten gaan

Wat als bij verrassing?

Zijn wensen komen uit

Ze zei: "Ik kan mijn ogen niet geloven

Ik moet dromen, maar dat is goed"

Laat niets hem stoppen

Noch verdriet noch nederlaag

Ze maakt de wereld op haar manier

Ze weet al dat ze gelijk heeft

Fany, als ze droomt

Het is een dageraad...