Et Puis Voilà Que Tu Reviens - Yves Duteil

Tu n'étais plus qu’une ombre ancienne

Et puis voilà que tu reviens

J’avais si peur que tu reviennes

Je t’avais oubliée si bien

Oublié jusqu'à mon enfance

Où tu faisais de mes matins

Des derniers matins de vacances

Des premiers soirs de collégien

Tu n'étais plus qu’un vieux silence

Et puis voilà que tu reviens

Quand j'écrivais tous mes problèmes

Sur un journal à l’encre bleue

Quand j’ai dit mon premier «Je t’aime»

C'était pour t’oublier un peu

Même oubliée pour d’autres peines

Même oubliée pour presque rien

Je t’avais oubliée quand même

Le cœur moins lourd de tes chagrins

Et puis j'étais enfin moi-même

Et puis voilà que tu reviens

Mais j'écrivais mes soirs de brume

À l’encre bleue de tes embruns

Je savais qui tenait la plume

J’ignorais qui tenait ma main

Et pour une aube un peu trop grise

La nostalgie des jours anciens

Une blessure un peu trop vive

Je ne saurai jamais très bien

J’avais envie d’une autre rive

Pour un instant, pour un matin

J’avais envie que tu revives

Et puis voilà que tout revient

Je was gewoon een oude schaduw

En dan kom je terug

Ik was zo bang dat je terug zou komen

Ik ben je zo goed vergeten

Vergeten tot mijn kindertijd

waar je mijn ochtenden deed

Laatste ochtenden vakantie

Vroege universiteitsavonden

Je was niets meer dan een oude stilte

En dan kom je terug

Toen ik al mijn problemen aan het opschrijven was

Op een dagboek met blauwe inkt

Toen ik mijn eerste "ik hou van jou" zei

Het was om je een beetje te vergeten

Zelfs vergeten voor ander verdriet

Zelfs voor bijna niets vergeten

Ik was je toch vergeten

Het minder zware hart van je verdriet

En toen was ik eindelijk mezelf

En dan kom je terug

Maar ik was mijn mistige avonden aan het schrijven

In de blauwe inkt van je spray

Ik wist wie de pen vasthield

Ik wist niet wie mijn hand vasthield

En voor een dageraad een beetje te grijs

Nostalgie naar vervlogen tijden

Een iets te scherpe wond

Ik zal het nooit helemaal weten

Ik wilde een andere kust

Voor een moment, voor een ochtend

Ik wilde dat je weer zou leven

En dan komt het allemaal terug