Avoir et être - Yves Duteil

Loin des vieux livres de grammaire

Écoutez comment un beau soir

Ma mère m’enseigna les mystères

Du verbe être et du verbe avoir…

Parmi mes meilleurs auxiliaires

Il est deux verbes originaux

Avoir et Être étaient deux frères

Que j’ai connus dès le berceau

Bien qu’opposés de caractères

On pouvait les croire jumeaux

Tant leur histoire est singulière

Mais ces deux frères étaient rivaux

Ce qu’Avoir aurait voulu être

Être voulait toujours l’avoir

À ne vouloir ni dieu ni maître

Le verbe Être s’est fait avoir

Son frère Avoir était en banque

Et faisait un grand numéro

Alors qu'Être, toujours en manque

Souffrait beaucoup dans son ego

Alors qu'Être toujours en manque

Souffrait beaucoup dans son ego

Pendant qu'Être apprenait à lire

Et faisait ses humanités

De son côté sans rien lui dire

Avoir apprenait à compter

Et il amassait des fortunes

En avoirs, en liquidités

Pendant qu'Être, un peu dans la lune

S'était laissé déposséder

Avoir était ostentatoire

Dès qu’il se montrait généreux

Être en revanche, et c’est notoire

Est bien souvent présomptueux

Avoir voyage en classe Affaires

Il met tous ses titres à l’abri

Alors qu'Être est plus débonnaire

Il ne gardera rien pour lui

Alors qu'Être est plus débonnaire

Il ne gardera rien pour lui

Sa richesse est tout intérieure

Ce sont les choses de l’esprit

Le verbe Être est tout en pudeur

Et sa noblesse est à ce prix…

Un jour à force de chimères

Pour parvenir à un accord

Entre verbes ça peut se faire

Ils conjuguèrent leurs efforts

Et pour ne pas perdre la face

Au milieu des mots rassemblés

Ils se sont répartis les tâches

Pour enfin se réconcilier

Le verbe Avoir a besoin d'Être

Parce qu'être c’est exister

Le verbe Être a besoin d’avoirs

Pour enrichir ses bons côtés

Et de palabres interminables

En arguties alambiquées

Nos deux frères inséparables

Ont pu être et avoir été

Et de palabres interminables

En arguties alambiquées

Nos deux frères inséparables

Ont pu être et avoir été

Ver van de oude grammaticaboeken

Hoor hoe op een mooie avond

Mijn moeder leerde me de mysteries

Van het werkwoord zijn en van het werkwoord hebben...

Onder mijn beste helpers

Er zijn twee originele werkwoorden

Hebben en Zijn waren twee broers

Die ik ken uit de wieg

Hoewel tegengestelden in karakter

Je zou kunnen denken dat ze een tweeling waren

Zo uniek is hun verhaal

Maar deze twee broers waren rivalen

Wat ik had willen zijn

Altijd al willen hebben

God noch meester willen

Het werkwoord zijn is gehad

Zijn broer Have zat op de bank

En deed een groot aantal

Terwijl het Zijn, altijd ontbreekt

Veel lijden in zijn ego

Terwijl ik altijd wil

Veel lijden in zijn ego

Terwijl Being leerde lezen

En deed zijn geesteswetenschappen

Aan zijn kant zonder hem iets te vertellen

Geleerd om te tellen

En hij vergaarde fortuinen

In activa, in contanten

Terwijl we zijn, een beetje in de maan

had zich onteigend

Het hebben was opzichtig

Zodra hij genereus was

Om wraak te nemen, en het is berucht

Is vaak aanmatigend

Business class voucher

Hij plaatst al zijn titels onder bescherming

Terwijl Zijn meer debonair is

Hij houdt niets voor zichzelf

Terwijl Zijn meer debonair is

Hij houdt niets voor zichzelf

Zijn rijkdom is allemaal binnen

Dit zijn de dingen van de geest

Het werkwoord zijn is allemaal bescheidenheid

En zijn adel is voor deze prijs...

Op een dag door hersenschimmen

Tot een akkoord te komen

Tussen werkwoorden kan het

Ze hebben hun krachten gebundeld

En om geen gezichtsverlies te lijden

Tussen de verzamelde woorden

Ze deelden de taken

Om eindelijk te verzoenen

Het werkwoord om te hebben moet zijn

Want zijn is bestaan

Het werkwoord te zijn moet hebben

Om zijn goede kanten te verrijken

En eindeloze palaver

In ingewikkelde gekibbel

Onze twee onafscheidelijke broers

Had kunnen zijn en zijn geweest

En eindeloze palaver

In ingewikkelde gekibbel

Onze twee onafscheidelijke broers

Had kunnen zijn en zijn geweest