Au temps du pain et de l'eau - Yves Duteil

Au temps o nous n’avions que du pain et de l’eau

O tu trouvais moyen de nous faire des gteaux

Ton amour dpassait les murs de la maison

En guise de cadeau, je t’offrais des chansons

On pourrait supposer que les choses ont chang

Mais ta main dans la mienne est toujours si serre

Que mme en plein sommeil, nos rves entremls

Nous prparent des jours qu’il me reste chanter

Le soleil un matin se lvera sans nous

Mais nous serons ensemble ailleurs, un peu partout

Dans tout ce qu’on btit, guids par ton sourire

Les cњurs que ton regard m’a permis d’entrouvrir

Sur les lieux, les objets qui les ont abrits

Les instants de bonheur restent jamais gravs

Maillons de cette chane o le temps n’a plus cours

Je suis sr qu’on demeure travers son amour

Toi, tes clats de rire ont parsem la vie

De ces millions d’toiles que l’on peut voir d’ici

On peut trouver le ciel en cherchant leur lumire

Aux sources de tes yeux, je bois tout l’univers

Tu smes autour de toi ces graines de tendresse

Qui germent, qui fleurissent et s’ouvrent en richesse

La voile de ton amour entrane par le vent

Nous emporte plus haut comme un grand cerf-volant

Mais je crois que j’irai beaucoup plus loin encore

Pour couvrir de soleil les chemins de ton corps

Et pour que notre histoire ne soit jamais finie

J’pouserai ton me au seuil du Paradis

Comme au temps des goters o au pain et l’eau

Tu trouvais le moyen de nous faire des gteaux

Ton amour a franchi les murs de l’horizon

Et quand pour te fter je t’cris des chansons

Il est vrai qu' prsent les choses ont bien chang

Mais ta main dans la mienne est toujours si serre

Que mme en plein sommeil nos rves entremls

Me rendent la lumire, et me portent chanter.

Toen we alleen nog brood en water hadden

Waar je een manier vond om taarten voor ons te maken

Je liefde ging verder dan de muren van het huis

Als cadeau heb ik je liedjes gegeven

Je zou aannemen dat de dingen zijn veranderd

Maar je hand in de mijne is nog steeds zo strak

Dat zelfs in diepe slaap, onze met elkaar verweven dromen

We bereiden ons voor op de dagen die ik nog heb om te zingen

Op een ochtend zal de zon opkomen zonder ons

Maar we zullen ergens anders samen zijn, overal

In alles wat we bouwen, geleid door jouw glimlach

De harten die je blik me toestond om half te openen

Ter plaatse, de objecten die hen beschutten

Momenten van geluk blijven nooit geëtst

Schakels van deze ketting waar de tijd geen cursus meer heeft

Ik weet zeker dat we leven door zijn liefde

Jij, jouw lachsalvo's hebben het leven gestippeld

Van deze miljoenen sterren die we vanaf hier kunnen zien

De lucht kan worden gevonden door hun licht te zoeken

Uit de bronnen van jouw ogen drink ik het hele universum

Je zaait deze zaden van tederheid om je heen

Die ontkiemen, die bloeien en zich openen in rijkdom

Het zeil van je liefde wordt gedragen door de wind

Breng ons hoger als een grote vlieger

Maar ik geloof dat ik veel verder ga

Om de paden van je lichaam met zon te bedekken

En zodat ons verhaal nooit voorbij is

Ik zal je ziel naar de drempel van het Paradijs duwen

Zoals in de tijd van snacks of brood en water

Je hebt een manier gevonden om taarten voor ons te maken

Je liefde heeft de muren van de horizon overschreden

En wanneer om je te vieren schrijf ik je liedjes

Het is waar dat nu dingen zijn veranderd

Maar je hand in de mijne is nog steeds zo strak

Dat zelfs in diepe slaap onze met elkaar verweven dromen

Geef me het licht terug en laat me zingen.