Попутчица любовь - Вячеслав Быков

Окутала ночь серой дымкой стекло,

Дорога длинна и чуть видна.

Лишь мокрый асфальт, как тебя занесло

В чужие края, не знаешь сам.

В ночной тишине кто-то машет рукой,

Навек покидает грусть тебя.

И сядет, закрыв робко дверь за собой

Удача твоя.

Припев:

Шум колёс, попутчица-любовь

С судьбой играет вновь

И манит вникуда.

Ты готов за сотни тысяч вёрст

В стране, не знавшей слёз,

Остаться навсегда.

На крыльях любви ты, как птица, летел

И месяц дорогу освещал.

Волшебник ночной песню лунную пел

И сказочный мир вам обещал.

Вдали меркнет свет городских фонарей,

Немного устал, но не до сна.

С надеждой умчишься навстречу заре,

Как в лето весна.

Припев:

Шум колёс, попутчица-любовь

С судьбой играет вновь

И манит вникуда.

Ты готов за сотни тысяч вёрст

В стране, не знавшей слёз,

Остаться навсегда.

De nacht gehuld in een grijze waas van glas,

De weg is lang en nauwelijks zichtbaar.

Alleen nat asfalt, hoe je slipte

Naar het buitenland, je kent jezelf niet.

In de stilte van de nacht wuift iemand met zijn hand,

Het verdriet verlaat je voor altijd.

En hij gaat zitten, schuchter de deur achter zich sluitend

Veel succes.

Refrein:

Het geluid van wielen, liefde voor medereizigers

Speelt weer met het lot

En wenkt nergens.

U bent klaar voor honderdduizenden kilometers

In een land dat geen tranen kende,

Blijf voor altijd.

Op de vleugels van liefde vloog je als een vogel

En de maan verlichtte de weg.

De goochelaar zong een maanverlicht nachtlied

En de sprookjeswereld beloofde het je.

In de verte dooft het licht van stadslampen,

Een beetje moe, maar niet slaperig.

Met hoop haast je je naar de dageraad,

Zoals de lente in de zomer.

Refrein:

Het geluid van wielen, liefde voor medereizigers

Speelt weer met het lot

En wenkt nergens.

U bent klaar voor honderdduizenden kilometers

In een land dat geen tranen kende,

Blijf voor altijd.