Электричка из Москвы - Вячеслав Быков

Электричка из Москвы, где растет некошеный ковыль,

И совсем не городской запах травы.

По тропинке через мост, там уже не слышен стук колес,

Ближний дом на берегу возле берез.

Припев:

И узнаю я ее по шагам, соберу свою любовь по слогам,

Разолью над головой синее небо.

Нарисую белым я облака, друг за другом пусть плывут на закат.

С ними к ней опять вернусь, где бы я не был.

В воскресенье мне назад, два часа колеса отстучат.

За окном после дождя мокрый асфальт.

Мимо площади свернуть, так домой короче будет путь.

Одному видно уже мне не уснуть.

Припев:

И узнаю я ее по шагам, соберу свою любовь по слогам,

Разолью над головой синее небо.

Нарисую белым я облака, друг за другом пусть плывут на закат.

С ними к ней опять вернусь, где бы я не был.

И узнаю я ее по шагам, соберу свою любовь по слогам,

Разолью над головой синее небо.

Нарисую белым я облака, друг за другом пусть плывут на закат.

С ними к ней опять вернусь, где бы я не был.

De trein uit Moskou, waar ongemaaid vedergras groeit,

En al helemaal niet de stadsgeur van gras.

Langs het pad over de brug is het geluid van wielen daar niet meer te horen,

Dichtstbijzijnde huis aan de kust in de buurt van de berken.

Refrein:

En ik zal haar herkennen aan haar stappen, ik zal mijn liefde verzamelen met lettergrepen,

Ik zal de blauwe lucht over mijn hoofd uitspreiden.

Ik zal witte wolken tekenen, ze een voor een de zonsondergang in laten drijven.

Ik zal weer met hen naar haar terugkeren, waar ik ook ben.

Op zondag, terug naar mij, twee uur later, zullen de wielen kloppen.

Buiten het raam, na de regen, nat asfalt.

Draai voorbij het plein, zodat de weg naar huis korter zal zijn.

Men kan zien dat ik niet meer kan slapen.

Refrein:

En ik zal haar herkennen aan haar stappen, ik zal mijn liefde verzamelen met lettergrepen,

Ik zal de blauwe lucht over mijn hoofd uitspreiden.

Ik zal witte wolken tekenen, ze een voor een de zonsondergang in laten drijven.

Ik zal weer met hen naar haar terugkeren, waar ik ook ben.

En ik zal haar herkennen aan haar stappen, ik zal mijn liefde verzamelen met lettergrepen,

Ik zal de blauwe lucht over mijn hoofd uitspreiden.

Ik zal witte wolken tekenen, ze een voor een de zonsondergang in laten drijven.

Ik zal weer met hen naar haar terugkeren, waar ik ook ben.