Там, где ты - Вячеслав Быков, Александр Маршал

Над окном на старом чердаке

Голубь окрылился по весне,

И под шелест листьев,

И под проливным дождём

Для него для родился этот дом

Но однажды в небо посмотрев,

И услышав горлицы напев,

Позабыв о доме,

Он за ней поднялся ввысь,

Чтобы две мечты в одну судьбу слились

Там, где ты —

Мне не нужно земных чудес,

Мне не нужно чужих сердец,

Там, где ты…

Только там, где ты…

Только на исходе сентября

Грянул гром, когда легла заря —

И от силы ветра

Голубь камнем падал вниз,

Молодой любви надежды не сбылись

Он лежал на берегу реки,

И катились волны перед ним,

И, собрав все силы,

Он ей тихо прошептал:

Ты — любовь моя, я о тебе мечтал!

Boven het raam op de oude zolder

De duif nam vleugels in de lente,

En onder het geritsel van bladeren,

En onder de stromende regen

Voor hem was dit huis geboren

Maar eenmaal naar de lucht kijkend,

En de duiven horen zingen,

Thuis vergeten

Hij volgde haar op,

Zodat twee dromen samensmelten tot één bestemming

Waar je bent -

Ik heb geen aardse wonderen nodig

Ik heb de harten van andere mensen niet nodig

Waar je bent…

Alleen waar je...

Pas eind september

Donder brulde toen de dageraad lag -

En van de kracht van de wind

De duif viel als een steen

Hoop op jonge liefde is niet uitgekomen

Hij lag op de oever van de rivier,

En de golven rolden voor hem uit,

En, alle kracht verzamelend,

Hij fluisterde zachtjes tegen haar:

Je bent mijn liefde, ik heb over je gedroomd!