Туман - Вячеслав Быков, Александр Маршал

Разбуди меня тёмной ночью,

Ранним утром рядом проснись!

Для тебя одной стану я родным —

Только ко мне прикоснись!

Солнце упадёт на ресницы,

Оставляя тень на лице —

Золотым лучом на твою постель,

Словно я живу во дворце

Над Москвою белый туман,

А туман, как вода!

Я бы с ним уплыл в океан

За тобой навсегда!

Я возьму с собой кисть и краски,

Что-то напишу о любви…

Следом за тобой, хоть на край земли,

Только меня позови!

Пусть застанет дождь по дороге,

Где укрыться нам не найти,

Холодно — тому, кто один в пути,

Мне с тобою легче идти

Maak me wakker op een donkere nacht

Vroeg wakker worden in de ochtend!

Alleen voor jou zal ik inheems worden -

Raak me gewoon aan!

De zon zal op de wimpers vallen,

Een schaduw op het gezicht achterlatend -

Gouden straal op je bed

Alsof ik in een paleis woon

Witte mist boven Moskou

En de mist is als water!

Ik zou met hem de oceaan in zeilen

Voor jou voor altijd!

Ik zal een penseel en verf meenemen,

Ik zal iets schrijven over liefde...

Volg je, zelfs tot aan de uiteinden van de aarde,

Bel me gewoon!

Laat de regen onderweg stoppen

We kunnen niet vinden waar we ons kunnen verstoppen

Het is koud voor degenen die alleen op de weg zijn,

Het is makkelijker voor mij om met je mee te gaan