Ночной город - Вячеслав Быков

Штиль за кормой ожиданий солнцем щекотит глаза,

Пристань невольных мечтаний, лучше б была бы гроза.

Берег далёкий, счастливый, ждёшь, как весну ждёт февраль,

Ветер волшебник игривый, он лишь с мечтою вновь приходит, а жаль.

Припев:

А там, где за окнами город ночной,

Должен я быть счастливым.

Забыть прозу долгих дорог и вернуться домой.

Я птицей хотел бы лететь за тобой,

Вольным ветром гонимый.

С надеждой ступить на порог и остаться с тобой.

В дни одиноких скитаний, в час когда можно понять

Жажду любви и желаний, вечность на миг променять,

Освободившись от плена серых и долгих разлук.

Ты лишь одна во вселенной, одинокий, сердца искренний друг.

Припев:

А там, где за окнами город ночной,

Должен я быть счастливым.

Забыть прозу долгих дорог и вернуться домой.

Я птицей хотел бы лететь за тобой,

Вольным ветром гонимый.

С надеждой ступить на порог и остаться с тобой.

De rust achter de achtersteven van verwachtingen kietelt de ogen met de zon,

Pier van onwillekeurige dromen, het zou beter zijn als er onweer was.

De kust is ver, gelukkig, je wacht, zoals februari wacht op de lente,

De wind is een speelse tovenaar, hij komt alleen terug met een droom, maar dat is jammer.

Refrein:

En waar de stad 's nachts buiten de ramen is,

Ik moet gelukkig zijn.

Vergeet het proza ​​van lange reizen en keer terug naar huis.

Ik zou voor je willen vliegen als een vogel,

Gedreven door de vrije wind.

In de hoop op de drempel te stappen en bij je te blijven.

In de dagen van eenzame omzwervingen, op het uur dat je het kunt begrijpen

Ik hunker naar liefde en verlangens, verwissel de eeuwigheid voor een moment,

Bevrijd uit de gevangenschap van grijze en lange scheidingen.

Jij bent de enige in het universum, eenzame, oprechte vriend van het hart.

Refrein:

En waar de stad 's nachts buiten de ramen is,

Ik moet gelukkig zijn.

Vergeet het proza ​​van lange reizen en keer terug naar huis.

Ik zou voor je willen vliegen als een vogel,

Gedreven door de vrije wind.

In de hoop op de drempel te stappen en bij je te blijven.