Не скучай - Вячеслав Быков

Я прихожу к тебе, когда город спит,

Укрытый сонной тишиной.

Моя любовь, я знаю, всё мне простит,

В дом уводя за собой.

Ты встретишь снова и фужеры на стол,

Но эти мокрые глаза

Мне скажут: «Что же ты так долго не шёл?

Жаль, задержать ночь нельзя.»

Припев:

Рвётся в окно утренний свет

И в глазах твоих снова печаль.

Только любить времени нет,

Не скучай, я пошёл, не скучай.

Мы разольём вино любви на двоих

И выпьем жадно в два глотка.

Часы спешат, с упрёком глянем на них,

Ночь, как всегда, коротка.

Припев:

Рвётся в окно утренний свет

И в глазах твоих снова печаль.

Только любить времени нет,

Не скучай, я пошёл, не скучай.

Ik kom naar je toe als de stad slaapt

Gehuld in slaperige stilte.

Mijn liefde, ik weet het, zal me alles vergeven,

Me naar het huis brengen.

Je zult elkaar weer ontmoeten en wijnglazen op tafel,

Maar die natte ogen

Ze zullen tegen me zeggen: “Waarom heb je zo lang niet gelopen?

Het is jammer dat we de nacht niet kunnen uitstellen."

Refrein:

Het ochtendlicht breekt door het raam

En er is weer verdriet in je ogen.

Er is geen tijd om lief te hebben

Verveel je niet, ik ben weg, verveel je niet.

We zullen de wijn van liefde voor twee morsen

En laten we gulzig in twee slokjes drinken.

De klok heeft haast, laten we ze verwijtend aankijken,

De nacht is zoals altijd kort.

Refrein:

Het ochtendlicht breekt door het raam

En er is weer verdriet in je ogen.

Er is geen tijd om lief te hebben

Verveel je niet, ik ben weg, verveel je niet.