Дождь поёт о весне - Вячеслав Быков

Дождь поёт о весне,

На ветру робко струны дрожат.

Ты тихо плачешь во сне,

Наяву всё идёт не спеша.

Просто ты выйдешь из дома,

Так же просто ты сядешь в автобус.

Поедешь маршрутом знакомым

Туда, где ты не был давно.

Снова вспомнишь…

Дождь, ах, этот дождь,

Он с утра льёт без всяких причин.

Ложь, всё это ложь,

Будто ты вовсе не излечим.

Просто ты выйдешь из дома,

Так же просто ты сядешь в автобус.

Поедешь маршрутом знакомым

Туда, где ты не был давно.

Снова вспомнишь…

Так проникает под сердце

Тот нежный взгляд незнакомки.

Но не шагнёшь ей навстречу,

Лишь оглянёшься ей вслед.

Просто ты выйдешь из дома,

Так же просто ты сядешь в автобус.

Поедешь маршрутом знакомым

Туда, где ты не был давно.

Снова вспомнишь…

Так проникает под сердце

Тот нежный взгляд незнакомки.

Но не шагнёшь ей навстречу,

Лишь оглянёшься ей вслед.

Regen zingt over de lente

De snaren trillen schuchter in de wind.

Je huilt zachtjes in je slaap

In werkelijkheid gaat alles langzaam.

Je verlaat gewoon het huis

Je stapt zomaar in de bus.

Je neemt een bekende route

Waar je al lang niet meer bent geweest.

Herinner me nog eens...

Regen, oh deze regen

Hij giet al sinds de ochtend zonder reden.

Leugens, het zijn allemaal leugens

Het is alsof je helemaal niet meer te genezen bent.

Je verlaat gewoon het huis

Je stapt zomaar in de bus.

Je neemt een bekende route

Waar je al lang niet meer bent geweest.

Herinner me nog eens...

Dus het komt onder het hart

Die vriendelijke blik van een vreemde.

Maar je stapt niet naar haar toe,

Zorg gewoon voor haar.

Je verlaat gewoon het huis

Je stapt zomaar in de bus.

Je neemt een bekende route

Waar je al lang niet meer bent geweest.

Herinner me nog eens...

Dus het komt onder het hart

Die vriendelijke blik van een vreemde.

Maar je stapt niet naar haar toe,

Zorg gewoon voor haar.