Улица снов - Владимир Асмолов

Лодка сна опрокинется —

Я открою глаза:

В незнакомой гостинице

Нас разбудит гроза.

И представит друг другу нас

Яркий всполох в окне.

Ты посмотришь испуганно

И прижмешься ко мне.

Только что, среди моря цветов

Мы гуляли по Улице Снов,

Но только в жизни твоей реальной

Я прохожий случайный

С Улицы Снов, с Улицы Снов.

Лодка сна опрокинется

В Никуда и в Нигде,

И реальность раздвинется,

Как круги на воде.

Мы проснемся, мы вынырнем

Из реальности сна —

И окажется вымыслом

Эта ночь и весна.

De boot van de slaap zal kapseizen

Ik zal mijn ogen openen:

In een onbekend hotel

De storm zal ons wakker maken.

En stel ons aan elkaar voor

Een felle flits in het raam.

Je ziet er bang uit

En kruip tegen me aan.

Zojuist, tussen de bloemenzee

We liepen langs de Straat van Dromen,

Maar alleen in je echte leven

Ik ben een willekeurige voorbijganger

Van de Straat van Dromen, van de Straat van Dromen.

De boot van de slaap zal kapseizen

Nergens en nergens,

En de realiteit zal uit elkaar gaan

Als cirkels op het water.

We zullen wakker worden, we zullen tevoorschijn komen

Van de realiteit van een droom -

En het blijkt fictie te zijn

Deze nacht en lente.