Скука - Владимир Асмолов

В дом ко мне вошла без стука, скука,

И спросила простодушно:" Что брат, скучно?

Я, какая-никакая, все ж душа живая,

Так давай с тобою вместе поскучаем.

Зря ты так меня встречаешь, знаешь,

Что слыву я бабой скверной — это верно.

Но ведь я, хотя и скука, не какая-нибудь кукла,

Да и знаем мы давным-давно друг друга.

Я вполне демократична, лично,

И своею быть в народе я не против.

Цели нет определенной, но пузырь тоски зеленой

Мы раздавим под огурчик под соленый.

Добрых, злых, холодных, страстных — разных,

У меня знакомых много — слава богу.

Я весь мир исколесила, только ночью синей,

Мне нигде так не скучалось как в России."

Verveling kwam mijn huis binnen zonder te kloppen,

En ze vroeg ingenieus: "Wat, broer, is het saai?

Ik, een soort van, nog steeds een levende ziel,

Dus laten we ons vervelen.

Tevergeefs ontmoet je me zo, weet je,

Wat ik een vrouw smerig noem, is waar.

Maar ik, hoewel verveling, ben niet een soort pop,

Ja, en we kennen elkaar al heel lang.

Ik ben persoonlijk vrij democratisch,

En ik vind het niet erg om onder de mensen te zijn.

Er is geen definitief doel, maar de bel van groene angst

We zullen het verpletteren als een ingelegde komkommer.

Goed, kwaad, koud, gepassioneerd - anders,

Ik heb veel vrienden - godzijdank.

Ik reisde de hele wereld, alleen 's nachts blauw,

Ik heb me nergens zo verveeld als in Rusland."