Стою на полустаночке - Валентина Толкунова

Стою на полустаночке

В цветастом полушалочке,

А мимо пролетают поезда,

А рельсы-то как водится

У горизонта сходятся

Где ж вы, мои весенние года

Где ж вы, мои весенние года

Жила к труду привычная

Девчоночка фабричная

Росла, как придорожная трава

На злобу неответная

На доброту приветная

Перед людьми и совестью права

Перед людьми и совестью права

Колесики все крутятся

Сплетает нитка кружево

Душа полна весеннего огня,

А годы — как метелица

Все сединою стелятся

Зовут плясать, да только не меня

Что было — не забудется

Что будет — то и сбудется

Да и весна уж минула давно

Так как же это вышло-то

Что все шелками вышито

Судьбы моей простое полотно

Судьбы моей простое полотно

Гляди, идет обычная

Девчоночка фабричная

Среди подруг скромна не по годам,

А подойди-ка с ласкою

Да загляни-ка в глазки ей

Откроешь клад, какого не видал

Откроешь клад, какого не видал

Стою на полустаночке

В цветастом полушалочке,

А мимо пролетают поезда,

А рельсы-то как водится

У горизонта сходятся

Где ж вы, мои весенние года

Где ж вы, мои весенние года

Ik sta op de helft

In een kleurrijke halve sjaal,

En de treinen gaan voorbij

En de rails, zoals gewoonlijk

Convergerend aan de horizon

Waar ben je, mijn lentejaren

Waar ben je, mijn lentejaren

Leefde gewend om te werken

Fabrieksmeisje

Groeien als bermgras

Reageert niet op kwaadwilligheid

Groeten voor vriendelijkheid

Recht voor mens en geweten

Recht voor mens en geweten

De wielen draaien allemaal

Weeft een draad van kant

De ziel is vol lentevuur,

En de jaren zijn als een sneeuwstorm

Allemaal grijze haren

Ze roepen om te dansen, maar ik niet

Wat er is gebeurd zal niet worden vergeten

Wat zal zijn zal uitkomen

Ja, de lente is al lang voorbij.

Dus hoe is het zo gekomen?

Dat alles geborduurd is met zijde

Het lot van mijn eenvoudige canvas

Het lot van mijn eenvoudige canvas

Kijk, het is normaal

Fabrieksmeisje

Onder vrienden, bescheiden boven haar jaren,

En kom met vriendelijkheid

Ja, kijk in haar ogen

Je zult een schat openen die je niet hebt gezien

Je zult een schat openen die je niet hebt gezien

Ik sta op de helft

In een kleurrijke halve sjaal,

En de treinen gaan voorbij

En de rails, zoals gewoonlijk

Convergerend aan de horizon

Waar ben je, mijn lentejaren

Waar ben je, mijn lentejaren