Just Mum - The Verlaines

A hint of insecurity

An untouched insecurity

A tragic hero’s flaw and what it brings

And you know as you sleep

How glad you would feel

Not to feel anything… just sleep

Got too many things on my mind

To talk of one at any one time

And I cannot escape this strange disarray

And I make my way to places

Where there’s no conversation

And you talk of vices, you think you’re in the clear

You don’t know the costumes that they wear

Mine’s writing;

yours is fighting your nature

And you don’t know the ins and outs of desire

You don’t know what makes a person tire

Which vice will make them love and which will hate you

I see the chain and where it bites

In all the things that might turn out

At level best we’ll just survive

And the lame dog crawls away

The chained dog waits for light to break

And the question to disobey

Goes down in your boots and there it stays

And there’s blame on your side;

blame on mine

And there’s too many things to talk of at any one time

And you talk of vices, you think you’re in the clear

You don’t know the costumes that they wear

Mine’s writing;

yours is fighting your nature

And you don’t know the ins and outs of desire

You don’t know what makes a person tire

Which vice will make them love and which will hate you

Een hint van onzekerheid

Een onaangetaste onzekerheid

Het gebrek van een tragische held en wat het met zich meebrengt

En dat weet je als je slaapt

Wat zou je blij zijn

Niets voelen... gewoon slapen

Ik heb te veel aan mijn hoofd

Om met één tegelijk te praten

En ik kan niet ontsnappen aan deze vreemde wanorde

En ik ga naar plaatsen

Waar geen gesprek is

En je hebt het over ondeugden, je denkt dat je duidelijk bent

Je kent de kostuums niet die ze dragen

het schrijven van mij;

die van jou vecht tegen je natuur

En je kent de ins en outs van verlangen niet

Je weet niet wat iemand moe maakt

Van welke ondeugd zullen ze gaan houden en welke zullen je haten?

Ik zie de ketting en waar hij bijt

In alle dingen die kunnen uitpakken

Op het beste niveau overleven we het gewoon

En de kreupele hond kruipt weg

De geketende hond wacht tot het licht doorbreekt

En de vraag om niet te gehoorzamen

Gaat naar beneden in je laarzen en daar blijft het

En er is de schuld aan jouw kant;

geef de mijne de schuld

En er zijn te veel dingen om tegelijkertijd over te praten

En je hebt het over ondeugden, je denkt dat je duidelijk bent

Je kent de kostuums niet die ze dragen

het schrijven van mij;

die van jou vecht tegen je natuur

En je kent de ins en outs van verlangen niet

Je weet niet wat iemand moe maakt

Van welke ondeugd zullen ze gaan houden en welke zullen je haten?