Crisis After Crisis - The Verlaines

The party went fine 'til you arrived

Felt a compulsion to leave my senses

I saw in your eyes, you thought that you were the great reason why

The moment you came you thought you’d butchered my evening

Well if I get drunk, well that’s all right

If I sleep on the floor all night

Don’t think that you’re the great reason why I’ve got my guts in a vice

Save your sympathetic gloats

I ain’t chain-smoking or drinking your toast

You ain’t the one that’s hurting me most, it’s me that’s all

First time I saw you in that cluttered room

I couldn’t have run for the world, oooooh

But don’t you see it was more than you and me Something else was on trial to be purged

Well if something could die in an afternoon

Anything else was eventually doomed —

Just a question of just how soon it concluded

Not trying to make you feel mean

Not wearing my heart on my sleeve

Just trying to make you see what wasn’t and what is Girls I’ve written poetry for before cease to exist

Your eyes just bleed before the sun

Love’s slashed her wrists

So I write of a girl from who knows where

With dark brown skin and Dürer's hair

Who knows what love, what hate, what lies beyond those saddened, violet eyes?

Het feest ging goed tot je arriveerde

Voelde een dwang om mijn zintuigen te verlaten

Ik zag in je ogen dat je dacht dat jij de grote reden was waarom

Op het moment dat je kwam dacht je dat je mijn avond had verpest

Nou, als ik dronken word, dan is dat oké

Als ik de hele nacht op de grond slaap

Denk niet dat jij de grote reden bent waarom ik mijn lef in een bankschroef heb

Spaar je sympathieke glundert

Ik ben niet aan het kettingroken of aan het drinken van je toast

Jij bent niet degene die me het meest pijn doet, ik ben het, dat is alles

De eerste keer dat ik je in die rommelige kamer zag

Ik had niet voor de wereld kunnen rennen, oooooh

Maar zie je niet dat het meer was dan jij en ik. Er stond iets anders op proef om te worden verwijderd

Nou, als er iets zou kunnen sterven in een middag?

Al het andere was uiteindelijk gedoemd te mislukken —

Gewoon een vraag van hoe snel het eindigde?

Ik probeer je niet gemeen te laten voelen

Ik draag mijn hart niet op mijn mouw

Ik probeer je gewoon te laten zien wat niet was en wat is Meisjes waarvoor ik eerder poëzie heb geschreven, bestaan ​​niet meer

Je ogen bloeden net voor de zon

Liefde heeft haar polsen doorgesneden

Dus ik schrijf over een meisje van wie weet waar?

Met een donkerbruine huid en het haar van Dürer

Wie weet welke liefde, welke haat, wat er achter die bedroefde, violette ogen ligt?