It Was Raining - The Verlaines

Well hello there sordid inmates

You’ve got fences round your necks

And you took all the hordes of adoring girls' applause for it

And to follow, Old Man Sorrow is gonna make you watch it all again

Up on high in a pogo zone

And there’s blistering heat from a moulten stone… oh, oh

Yeah and he wants to go, oh yeah he wants to go home

When the memory’s dead and the man lives on

And the greenest of grass is not enough to live on… oh, oh

And he only knows 'go the whole way or don’t go at all'

It’s the middle of winter and things are getting harder to look at

I scrape a hole in the ice and the snow and I look out

And I feel as well as could be dead

I light a cigarette

She walks to the door and she turns once more

and says, «It's your way — it’s not mine — don’t forget.»

And the snow falls on the traveller’s head

He puts his weary wings to flight

He staggers like Atlas asked to dance —

There are no truths in here tonight

And what a scene in the morning light

The bridge is burnt and he’s standing on the wrong side

And there’s no home

And there’s no home

And there’s no home

And there’s no way he can go home

And those that hold the lie of choice say

Maudlin’s all that’s in his voice

And ask a pound of flesh returned

And stab him when his back is turned

And they asked him what he came here for

He said there wasn’t a single bridge out there at all

It was raining when you came here

Take it with you when you leave

And you can take your rain and your melancholia with you

Save it for the next one

When you’re ready… I am

Nou hallo daar smerige gevangenen

Je hebt hekken om je nek

En je kreeg er alle hordes aanbiddende meisjes voor

En om te volgen, Old Man Sorrow zorgt ervoor dat je het allemaal opnieuw gaat bekijken

Hoog in een pogo-zone

En er is zinderende hitte van een gesmolten steen ... oh, oh

Ja en hij wil gaan, oh ja hij wil naar huis

Wanneer de herinnering dood is en de man voortleeft

En het groenste gras is niet genoeg om van te leven... oh, oh

En hij weet alleen 'ga de hele weg of ga helemaal niet'

Het is hartje winter en het wordt steeds moeilijker om naar te kijken

Ik schraap een gat in het ijs en de sneeuw en ik kijk naar buiten

En ik voel me zo goed als dood zou kunnen zijn

Ik steek een sigaret op

Ze loopt naar de deur en draait zich nog een keer om

en zegt: «Het is jouw manier — het is niet de mijne — vergeet niet.»

En de sneeuw valt op het hoofd van de reiziger

Hij zet zijn vermoeide vleugels op de vlucht

Hij wankelt zoals Atlas ten dans vroeg -

Er zijn hier geen waarheden vanavond

En wat een tafereel in het ochtendlicht

De brug is verbrand en hij staat aan de verkeerde kant

En er is geen thuis

En er is geen thuis

En er is geen thuis

En er is geen manier waarop hij naar huis kan gaan

En degenen die de leugen van keuze vasthouden, zeggen:

Maudlin is alles wat in zijn stem is

En vraag een pond vlees terug

En hem neersteken wanneer zijn rug is gekeerd

En ze vroegen hem waarvoor hij hier kwam?

Hij zei dat er helemaal geen enkele brug was

Het regende toen je hier kwam

Neem het mee als je weggaat

En je kunt je regen en je melancholie meenemen

Bewaar het voor de volgende

Als je klaar bent... ik ben