Young Once - The Smith Street Band

I was so damn clever in my own little world

Gone and made the perfect gesture for the perfect girl

But nothing ever really works out like that

On the day and the day after

The feeling of disaster that I’ve truly got to know

In the months since I came home

Came back, nothing ever really works out like that

And we were young once

So was everyone

I guess something about it felt important

If I could remember the name of everyone I’d kissed

Does that mean they’d remember mine?

Was there something in that momentary bliss?

Such a beautiful waste of time

Today we sat together like the family we had made

And it was real and it was something and we ate off plastic plates

And we all work our dream jobs and I’m not lacking in ambition

I am a building of a person that’s scheduled for demolition

And we were young once

So was everyone

I guess something about it felt important

And we were happy once

So was everyone

I guess I never realised it was so important

What if I was right for someone else?

And what if I never learn how to live with myself?

And what if when I leave, you find someone that completes you?

Will that change anything

Or will I turn back into a pattern I’m so used to?

Pattern I’m so used to

And we were young once

So was everyone

I guess something about it felt important

And we were happy once

So was everyone

I guess I never realised it was so important

And we were young once

We were young once

We were young once

Again, again

Again, again

We were happy once

Again, again

Ik was zo verdomd slim in mijn eigen kleine wereld

Weg en maakte het perfecte gebaar voor het perfecte meisje

Maar niets werkt ooit zo

Op de dag en de dag erna

Het gevoel van ramp dat ik echt heb leren kennen

In de maanden sinds ik thuiskwam

Kwam terug, niets werkt ooit zo

En we waren ooit jong

Zo was iedereen

Ik denk dat er iets belangrijks aan voelde

Als ik de naam kon onthouden van iedereen die ik had gekust

Betekent dat dat ze de mijne zouden onthouden?

Was er iets in die tijdelijke gelukzaligheid?

Zo'n mooie verspilling van tijd

Vandaag zaten we samen als de familie die we hadden gemaakt

En het was echt en het was iets en we aten van plastic borden

En we werken allemaal aan onze droombaan en het ontbreekt me niet aan ambitie

Ik ben een gebouw van een persoon die gepland staat voor sloop

En we waren ooit jong

Zo was iedereen

Ik denk dat er iets belangrijks aan voelde

En ooit waren we gelukkig

Zo was iedereen

Ik denk dat ik me nooit heb gerealiseerd dat het zo belangrijk was

Wat als ik geschikt was voor iemand anders?

En wat als ik nooit leer met mezelf te leven?

En wat als je, als ik wegga, iemand vindt die je compleet maakt?

Zal dat iets veranderen?

Of ga ik terug naar een patroon dat ik zo gewend ben?

Patroon waar ik zo aan gewend ben

En we waren ooit jong

Zo was iedereen

Ik denk dat er iets belangrijks aan voelde

En ooit waren we gelukkig

Zo was iedereen

Ik denk dat ik me nooit heb gerealiseerd dat het zo belangrijk was

En we waren ooit jong

We waren ooit jong

We waren ooit jong

Nogmaals, nogmaals

Nogmaals, nogmaals

We waren ooit gelukkig

Nogmaals, nogmaals