Touched By The Midnight Sun - The Legendary Pink Dots

Falling stars

Crossed fingers

And a penny in the well…

A solitary man

Looked in the mirror, whispered:

«It is hell…

To always be alone…

To hide in shadows

Yet that spiteful sun

Should turn me yellow…

Drive me mad…»

Cue tympanies

A fanfare…

We wore black bands on our arms…

The army fired once

The Queen was looking very, very sad

But now our corridors…

They’re haunted

And we’re ducking pots and pans

We wish to God he’d found the answer…

But no, no flowers ever can

Placate anomalies

Outsiders-ever desperate to connect…

Yes, we are all but islands…

But on some

The sun…

It never sets…

Vallende sterren

Duimen

En een cent in de put...

Een eenzame man

Keek in de spiegel en fluisterde:

«Het is een hel...

Om altijd alleen te zijn...

Verbergen in schaduwen

Toch die hatelijke zon

Zou me geel moeten maken...

Maakt me gek…"

Cue tympanieën

Een fanfare...

We droegen zwarte banden om onze armen...

Het leger heeft één keer geschoten

De koningin keek heel, heel verdrietig

Maar nu onze gangen...

Ze worden achtervolgd

En we ontwijken potten en pannen

We wensen God dat hij het antwoord had gevonden...

Maar nee, bloemen kunnen dat nooit

verzacht anomalieën

Buitenstaanders die altijd wanhopig op zoek waren naar verbinding...

Ja, we zijn allemaal behalve eilanden...

Maar op sommige

De zon…

Het wordt nooit ingesteld...