The Light In My Little Girl's Eyes - The Legendary Pink Dots

The street looked kind of different —

Harsher colours sharper angles.

Shops stacked

High with stereos and rows of magazines

Smells of coffee, glossy limousines.

The sun

Danced on the chromium.

Slant eyes drowning

In the light.

Lights turned red as elbows jabbed

Voices snarled and luck turned sour, Children

Screamed!

Brakes were screeching!

Knees

Were pumping, ribs were crunching…

Crushing, drowning deeper…

The street looked kind of different.

The paving

Stones were playing cards, and cried out as

I skipped from the red to the black.

Cracked a

Joke about the joker, saluted all the kings, threw

A ring to the blackest queen who ushered me away

To the palace in the square where the air’s so cold

And it gets so lonely in the night

She whispered sleazy secrets on the couch

By the TV.

3D visions of a soapflake, trumpets

Blared, a voice declared: «Are you feeling dirty?»

Yes but also very pleased.

Heard applause, felt

The claws in my back, rocking backwards, rocking

Forwards in the groove.

The earth moved!

The

Couch moved!

We rolled on the felt, knocked the

Vases off the shelf… Watched ourselves in the

Mirror, like animals like cannibals!

And you

Ate my ear so I nibbled on your shoulder… Rolled

Your tongue up in my hands — I swallowed it whole

Flesh decreasing by the second until all that

Remained were the eyes, mine brown, yours black

Tilted back, we stared at the hollywood sunset

Brighter now… it looks so pretty tonight

The light in my little girl’s eyes…

De straat zag er een beetje anders uit:

Hardere kleuren scherpere hoeken.

Winkels gestapeld

Hoog met stereo's en rijen tijdschriften

Ruikt naar koffie, glanzende limousines.

De zon

Danste op het chroom.

Schuine ogen verdrinken

In het licht.

Lichten werden rood toen ellebogen prikten

Stemmen snauwden en het geluk werd zuur, Kinderen

schreeuwde!

Remmen piepten!

knieën

Was aan het pompen, ribben waren aan het knarsen...

Verpletterend, dieper verdrinkend...

De straat zag er een beetje anders uit.

de bestrating

Stenen waren aan het kaarten en schreeuwden het uit als:

Ik sprong van rood naar zwart.

gekraakt

Grapje over de joker, groette alle koningen, gooide

Een ring aan de zwartste koningin die me wegleidde

Naar het paleis op het plein waar de lucht zo koud is

En het wordt zo eenzaam in de nacht

Ze fluisterde slordige geheimen op de bank

Bij de tv.

3D-visioenen van een zeepvlok, trompetten

Schalde een stem die verklaarde: «Voel je je vies?»

Ja maar ook zeer tevreden.

Gehoord applaus, gevoeld

De klauwen in mijn rug, achterwaarts schommelen, schommelen

Vooruit in de groef.

De aarde bewoog!

De

Bank verplaatst!

We rolden op het vilt, klopten op de

Vazen uit de kast... We keken naar onszelf in de

Spiegel, zoals dieren als kannibalen!

En jij

Ik at mijn oor op, dus knabbelde ik aan je schouder... Rolled

Je tong in mijn handen - ik slikte hem in zijn geheel door

Vlees neemt met de seconde af tot dat alles

Overbleven waren de ogen, de mijne bruin, de jouwe zwart

Achterover gekanteld, staarden we naar de Hollywood-zonsondergang

Helderder nu ... het ziet er zo mooi uit vanavond

Het licht in de ogen van mijn kleine meisje...