Frosty - The Legendary Pink Dots

He always looked behind him, scared somebody would jump him.

put him on

the ground so he’d come around to the sound of people laughing.

'cos the

whole world loved to mock him.

sun and moon both pointed at him.

kids

would crick their necks to get a better view.

well, it really did his

mind in, and we wanted to protect him.

so we placed his face in a

smash-proof case and placed it in the fridge.

they giggled in the

corners, whispered lies across the borders.

they derided him and chided

him 'til he carried out their orders.

so he dashed into the limelight, played at hamlet for a fortnight.

waved

his arms and screamed demands for some respect.

but they just could not

excuse him, it was really too amusing.

so he packed his sack and

scrambled back to safety in the fridge.

and i swear i saw his spirit skim

the sky with nothing near it.

piled armour-plated roller skates, white

feather train to steer it.

scared somebody would look up, gesticulate and

throw up.

send him flitting, flitting scarred behind a cloud.

but for him, there’s no escaping, no hole big enough to hide in. best

just to stay nicely out the way in safety in the fridge.

in the village

bells were tolling, in the town the dogs were howling.

it was armageddon,

tanks crashed head-on, planet earth was drowning.

then the devil sent a

shower, europe died in half an hour.

and a demon wind just finished off

the rest.

but our friend, he took a teabreak, idly munching on a

fish-cake.

quite oblivious and ignorant but cosy in the fridge.

it’s so

cold there, in the fridge.

it’s so icy, frosty.

Hij keek altijd achter zich, bang dat iemand hem zou bespringen.

zet hem aan

de grond, zodat hij zou komen bij het geluid van lachende mensen.

'omdat het'

de hele wereld hield ervan om hem te bespotten.

zon en maan wezen allebei naar hem.

kinderen

hun nek zouden knijpen om een ​​beter zicht te krijgen.

nou, het deed echt zijn ding

geest in, en we wilden hem beschermen.

dus we plaatsten zijn gezicht in een

smash-proof case en plaatste het in de koelkast.

ze giechelden in de

hoeken, gefluisterde leugens over de grenzen.

ze bespotten hem en berispten

hem totdat hij hun orders uitvoerde.

dus stormde hij in de schijnwerpers, speelde veertien dagen in Hamlet.

zwaaide

zijn armen en schreeuwde om enig respect.

maar ze konden het gewoon niet

excuseer hem, het was echt te grappig.

dus hij pakte zijn zak en

krabbelde terug naar de veiligheid in de koelkast.

en ik zweer dat ik zijn geest zag scheren

de lucht met niets in de buurt.

gestapelde gepantserde rolschaatsen, wit

verentrein om het te sturen.

bang dat iemand zou opkijken, gebaren en...

overgeven.

stuur hem fladderend, fladderend met littekens achter een wolk.

maar voor hem is er geen ontsnapping, geen gat groot genoeg om in te verstoppen. best

gewoon om lekker uit de weg te blijven in veiligheid in de koelkast.

in het dorp

klokken luidden, in de stad huilden de honden.

het was Armageddon,

tanks stortten frontaal neer, planeet aarde verdronk.

toen stuurde de duivel een

douche, Europa stierf in een half uur.

en een demonenwind is net afgelopen

de rest.

maar onze vriend, hij nam een ​​theepauze en kauwde nutteloos op een

vis taart.

nogal onwetend en onwetend maar gezellig in de koelkast.

het is zo

koud daar, in de koelkast.

het is zo ijzig, ijzig.