Sum of it All - The Herd

The blood, the sweat, the tears I’ve shed.

What I’d bend for the ends, well.

that depends

on the prize and the pride of the name that I inherited;

dirty hands;

clean heart;

rose up from the sediment

I ain’t trying to build a mansion or expand a settlement

or be an empty-headed guest on Letterman (fire!)

Gotta keep the engine purring, and the fire stoked,

redemption round the corner, holding onto higher hopes.

Bigger than the music and all the liner notes — the good, the bad and

everything that I had hoped.

What is the trade-off in your life, What did you pay?

What is the price?

What did you way it up against?

Was it worth it?

You compromise so much that

you forgot what you want.

You are the sum of it all, is that what you want?

Report read 'she's a dreamer, something wrong, we should screen her'

How could they know the carnival in her fix when life got grim.

If only they could taste the real thing,

beneath their feet, beyond the ceiling.

Like hounds, they’d be stuck on it, chasing, loving, hating, bathing,

shaking it.

They’d be doped on the feeling of it, move mountains clothed in it.

Battle waves that swallow ships just to get a hit

I run myself (away-oh) into the ground (away-oh).

I live up to my father’s name

Once more at a crossroads, looking up at signposts.

All of those lives you’ll never live and cannot know.

So I wonder,

will I wander or hold my line?

And I find myself longing for what can never be

mine

This tale’s tied together with invisible threads, lingering on what she said.

What if instead of a missed opportunity, it just wasn’t meant to be?

Please believe I never faked what it meant to me.

Everything must change,

don’t I know it, in a moment, hesitate and you’ve blown it.

You want to know the possible,

but it would freak you out if you were shown it,

so I’m holding my course until this road ends.

I know the pen is constant,

but the ink is transient.

More inclined to letting it ride than planning it.

So I take my lumps, 'cause I wrote this story: it’s always feast or famine;

always death or glory.

Het bloed, het zweet, de tranen die ik heb vergoten.

Wat ik zou buigen voor de uiteinden, nou ja.

dat hangt ervan af

op de prijs en de trots van de naam die ik heb geërfd;

vieze handen;

schoon hart;

rees op uit het sediment

Ik probeer geen landhuis te bouwen of een nederzetting uit te breiden

of wees een leeghoofdige gast op Letterman (vuur!)

Ik moet de motor laten spinnen en het vuur opstoken,

verlossing om de hoek, vasthouden aan hogere verwachtingen.

Groter dan de muziek en alle liner notes — de goede, de slechte en

alles wat ik had gehoopt.

Wat is de afweging in je leven, wat heb je betaald?

Wat is de prijs?

Waar heb je het tegenop?

Was het het waard?

Je compromitteert zo veel dat

je bent vergeten wat je wilt.

Jij bent de som van alles, is dat wat je wilt?

Rapport lezen 'ze is een dromer, er is iets mis, we moeten haar screenen'

Hoe konden ze het carnaval in haar situatie kennen als het leven grimmig werd.

Als ze maar het echte werk konden proeven,

onder hun voeten, voorbij het plafond.

Net als honden zouden ze eraan vastzitten, jagen, liefhebben, haten, baden,

het schudden.

Ze zouden verdoofd zijn door het gevoel ervan, bergen verzetten erin gekleed.

Vecht tegen golven die schepen opslokken om een ​​hit te krijgen

Ik ren mezelf (weg-oh) de grond in (weg-oh).

Ik doe de naam van mijn vader eer aan

Weer op een kruispunt, omhoog kijkend naar wegwijzers.

Al die levens die je nooit zult leven en niet kunt kennen.

Dus ik vraag me af,

zal ik ronddwalen of mijn lijn vasthouden?

En ik merk dat ik verlang naar wat nooit kan zijn

de mijne

Dit verhaal is met onzichtbare draden aan elkaar verbonden en blijft hangen bij wat ze zei.

Wat als in plaats van een gemiste kans het gewoon niet de bedoeling was?

Geloof alsjeblieft dat ik nooit deed alsof wat het voor mij betekende.

Alles moet veranderen,

weet ik het niet, in een oogwenk, aarzel en je hebt het verpest.

U wilt weten wat mogelijk is,

maar het zou je schrikken als je het te zien zou krijgen,

dus ik blijf op koers tot deze weg eindigt.

Ik weet dat de pen constant is,

maar de inkt is van voorbijgaande aard.

Meer geneigd om het te laten rijden dan om het te plannen.

Dus ik neem mijn brokken, want ik heb dit verhaal geschreven: het is altijd feest of hongersnood;

altijd dood of heerlijkheid.