A Thousand Lives - The Herd

I grew up by the Great Western Highway on the train line

I used to count carriages of coal trains before I heard of

Cannonball and Coltrane, I was playing ball games

I’f go to sleep on Friday night, praying that it wouldn’t rain

Dad built a b-ball hoop then flew the coop

While us kids fought like troops and mum was the truth

I can’t believe I threw my sister through the front door

I learnt my lesson well before the triple 0 call

And on the tapedeck by brother had control

Getting schooled by him proper in the cold

Wenty falls, flannelette and skateboard, foggy wet weekends

Funny hour a four-litre cask makes you see friends

Parties at the park and drunk, tagging state rail

Smoke through empty cans of coke when all else failed

Wilin' out on muck up day, turned it into muck up night

Cause school didn’t seem to care if we were fuck ups right

We were blowing off steam, still not even 18

Floating somewhere down stream with a vague dream

If could change an hour, maybe I’d move a minute

However many lives I’ve had, I’m only just beginning

I learnt a few things along the way

Try to keep 'em front and centre with me every day

All the rest can and will for away

Hold tight who you love and let the rest fall away

Don’t look back hoping for the same

Cause from where I’ve come I’ve changed

(I don’t know) how to explain the hundred lives I’ve lived

And the thousand more I’ve craved

In my happy younger days I was a blank page in an empty book

I recal l that naive innocence of childhood

Never really was wind, more a quiet one

Grew into a shy teen that didn’t seem to smile much

Took off for South America at 17

Became a sudaco punk in skinny jeans

There I learned what passion, love, and friendship really means

Came home to a cold, cold world, that I couldn’t really feel

I was not the same, disappeared into a purple haze

Of weed smoke and drum & bass

Couldn’t seem to find my place

Then I did at Uni, fighting for causes

We reclaimed streets and taunted police forces

Had my heart broken so bad it left my head swimmin'

Proceeded to take it out on a few good women

Lived fast and reckless trying to outrun the sorrow

Like there was no tomorrow, but inside still hollow

Then the mic came and saved me, centre stage became a place

To vent my rage, cyphered and time and went for days

Staved off cynicism with wit and rhythm

A hundred lives and counting, a hundred to be written

Ik ben opgegroeid bij de Great Western Highway op de spoorlijn

Ik telde rijtuigen van kolentreinen voordat ik hoorde van

Cannonball en Coltrane, ik speelde balspellen

Ik ga slapen op vrijdagavond, biddend dat het niet zou regenen

Papa bouwde een basketbalring en vloog toen het hok in

Terwijl wij kinderen vochten als troepen en mama de waarheid was

Ik kan niet geloven dat ik mijn zus door de voordeur heb gegooid

Ik heb mijn les geleerd ruim voor de triple 0-oproep

En op het tapedeck had broer de controle

Door hem goed geschoold in de kou

Wenty Falls, flanel en skateboard, mistige natte weekenden

Grappig uur laat een vat van vier liter je vrienden zien

Feestjes in het park en dronken, tagging state rail

Rook door lege blikjes cola als al het andere faalde

Wil je uit op een vuile dag, veranderde het in een vuile nacht

Omdat het de school niet leek te schelen of we klootzakken waren, toch?

We bliezen stoom af, nog geen 18

Drijvend ergens stroomafwaarts met een vage droom

Als ik een uur kon veranderen, zou ik misschien een minuutje verhuizen

Hoeveel levens ik ook heb gehad, ik ben nog maar net begonnen

Ik heb een paar dingen geleerd onderweg

Probeer ze elke dag bij mij centraal te houden

Al de rest kan en wil weg

Houd vast van wie je houdt en laat de rest wegvallen

Kijk niet terug in de hoop op hetzelfde

Want waar ik vandaan kom, ben ik veranderd

(ik weet het niet) hoe ik de honderd levens die ik heb geleefd moet verklaren

En de duizend meer waar ik naar verlangd heb

In mijn gelukkige jonge jaren was ik een blanco pagina in een leeg boek

Ik herinner me die naïeve onschuld uit de kindertijd

Nooit echt was wind, meer een rustige

Groeide op tot een verlegen tiener die niet veel leek te glimlachen

Vertrek naar Zuid-Amerika om 17

Werd een sudaco-punker in een skinny jeans

Daar leerde ik wat passie, liefde en vriendschap echt betekent

Kwam thuis in een koude, koude wereld die ik niet echt kon voelen

Ik was niet dezelfde, verdween in een paarse waas

Van wietrook en drum & bass

Ik kan mijn plaats niet vinden

Toen deed ik dat bij Uni, vechten voor goede doelen

We heroverden straten en beschimpten politiediensten

Had mijn hart zo gebroken dat het mijn hoofd liet zwemmen

Ging het uit op een paar goede vrouwen

Leefde snel en roekeloos terwijl ik probeerde het verdriet te ontlopen

Alsof er geen morgen was, maar van binnen nog steeds hol

Toen kwam de microfoon en redde me, het middelpunt werd een plek

Om mijn woede te luchten, gecodeerd en tijd en ging voor dagen

Cynisme afwenden met humor en ritme

Honderd levens en tellen, nog honderd te schrijven