Fair - The Amazing Devil

It’s what my heart just yearns to say

In ways that can’t be said

It’s what my rotting bones will sing

When the rest of me is dead

It’s what’s engraved upon my heart

In letters deeply worn

Today I somehow understand the reason I was born

«'Cause outwardly,» he says «I try so hard to make you laugh at me,»

And she, she does, she laughs as though she´s not heard the joke ten thousand

times before

And he adores her, he watches her get dressed as though she’s hurtling through

time

«Oh, darling please be mine,»

She promises to fight them all when it all becomes too much

And he, he curses at the world for leaving him behind and he’s falling out of

touch

And she is stronger than he’s ever been, he knows

And she brushes her hand through his hair, he’s got so much fucking hair

And he holds her close just to keep the world at bay

And when they’re sure no-one can hear them

She’ll turn to him and say, she’ll turn to him and say

«It's not fair, it’s not fair how much I love you

It’s not fair, 'cause you make me laugh when I’m actually really fucking cross

at you for something,»

And he’ll say

«Oh how, oh how unreasonable

How unreasonably in love I am with everything you do

I spend my days so close to you 'cause if I’m standing here, maybe everyone

will think I’m alright,»

«I've seen enough,» he says, «I know exactly what I want

And it’s this life that we’ve created

Inundated with the fated thought of you

And if you asked me to, if you asked me I would lose it all

Like petals in a storm

'Cause darling I was born to press my head between your shoulder blades

At night when light is fading

Just to let you know I’m old, waylaid and feels like I am wading

Into carpet burns and carousels

Christ, you’ll be the death of me,»

And calm throughout his melodrama, she will turn and say

«Dear heart, it’s me, its me

You don’t need to pretend to be someone you’re not

'Cause it’s not like I’ve never heard you fart and snore

And for some godforsaken reason

I’m still here, love, like I’ve always been before,»

And he’ll say

«It's not fair, It’s not fair how much I love you

It’s not fair 'cause you make me weep when I’m just trying to watch The Office

with my yoghurt,»

And she’ll say

«Oh how, oh how unreasonable

How unreasonably in love I am with everything you do

I’ll spend my days so close to you 'cause if I’m standing here

Maybe everyone will think I’m cool,»

«How unfair, how unfair,» they’ll sing as they dance across the darling rooftop

wreck

He’ll trip and she’ll pretend not to have seen

Burying her head into his chest and clinging to the moment

«Where have you been?»

she’ll whisper

«I've waited oh so long for you to come»

And as the stars above them hum and hear them

He’ll turn to her and say, «That's what she said»

«It's not fair, it’s not fair how much I love you

It’s not fair 'cause you make me ache, you bastard,»

And they’ll say

«Oh how, oh how unreasonable

How unreasonably in love I am with everything you do

I’ll spend my days so close to you 'cause if I’m stood here

Then I’m stood here

And I’ll stand here

I’ll stand here with you»

Het is waar mijn hart naar verlangt te zeggen

Op manieren die niet kunnen worden gezegd

Het is wat mijn rottende botten zullen zingen

Wanneer de rest van mij dood is

Het is wat in mijn hart is gegraveerd

In brieven diep versleten

Vandaag begrijp ik op de een of andere manier de reden waarom ik ben geboren

«Omdat uiterlijk,» zegt hij, «ik zo mijn best doe om je aan het lachen te maken,»

En zij, dat doet ze, ze lacht alsof ze de grap niet heeft gehoord tienduizend

keer eerder

En hij aanbidt haar, hij ziet hoe ze zich aankleedt alsof ze er doorheen raast

tijd

"O, schat, wees alsjeblieft van mij,"

Ze belooft ze allemaal te bestrijden als het je allemaal te veel wordt

En hij, hij vloekt tegen de wereld omdat ze hem achterlaat en hij valt uit...

aanraken

En ze is sterker dan hij ooit is geweest, weet hij

En ze strijkt met haar hand door zijn haar, hij heeft zo verdomd veel haar

En hij houdt haar dicht tegen zich aan om de wereld op afstand te houden

En als ze zeker weten dat niemand ze kan horen

Ze zal zich tot hem wenden en zeggen, ze zal zich tot hem wenden en zeggen:

«Het is niet eerlijk, het is niet eerlijk hoeveel ik van je hou

Het is niet eerlijk, want je maakt me aan het lachen terwijl ik echt verdomd boos ben

bij u voor iets,»

En hij zal zeggen

«Oh hoe, oh hoe onredelijk

Wat ben ik onredelijk verliefd op alles wat je doet

Ik breng mijn dagen zo dicht bij je door, want als ik hier sta, misschien iedereen

zal denken dat ik in orde ben,»

«Ik heb genoeg gezien,» zegt hij, «ik weet precies wat ik wil»

En het is dit leven dat we hebben gecreëerd

Overspoeld met de noodlottige gedachte aan jou

En als je het me zou vragen, als je het me zou vragen, zou ik alles verliezen

Als bloemblaadjes in een storm

Want schat, ik ben geboren om mijn hoofd tussen je schouderbladen te drukken

'S Nachts wanneer het licht vervaagt

Gewoon om je te laten weten dat ik oud ben, belaagd en het gevoel heb dat ik aan het waden ben

In tapijtbrandwonden en carrousels

Christus, je zult de dood van mij zijn»

En kalm tijdens zijn melodrama, zal ze zich omdraaien en zeggen

"Lief hart, ik ben het, ik ben het"

Je hoeft niet te doen alsof je iemand bent die je niet bent

Want het is niet alsof ik je nog nooit een scheet en snurk heb horen maken

En om een ​​of andere godvergeten reden

Ik ben er nog steeds, liefje, zoals ik altijd ben geweest,»

En hij zal zeggen

«Het is niet eerlijk, het is niet eerlijk hoeveel ik van je hou

Het is niet eerlijk, want je maakt me aan het huilen als ik gewoon naar The Office probeer te kijken

met mijn yoghurt»

En ze zal zeggen

«Oh hoe, oh hoe onredelijk

Wat ben ik onredelijk verliefd op alles wat je doet

Ik zal mijn dagen zo dicht bij je doorbrengen, want als ik hier sta

Misschien vindt iedereen me cool,»

«Hoe oneerlijk, hoe oneerlijk,» zingen ze terwijl ze dansen over het lieve dak

wrak

Hij zal struikelen en zij zal doen alsof ze het niet heeft gezien

Haar hoofd in zijn borst begraven en vasthouden aan het moment

"Waar ben je geweest?"

ze zal fluisteren

«Ik heb o zo lang gewacht tot je kwam»

En terwijl de sterren boven hen neuriën en ze horen

Hij zal zich tot haar wenden en zeggen: «Dat is wat ze zei»

«Het is niet eerlijk, het is niet eerlijk hoeveel ik van je hou

Het is niet eerlijk, want je doet me pijn, klootzak,»

En ze zullen zeggen

«Oh hoe, oh hoe onredelijk

Wat ben ik onredelijk verliefd op alles wat je doet

Ik zal mijn dagen zo dicht bij je doorbrengen, want als ik hier sta

Dan sta ik hier

En ik zal hier staan

Ik zal hier bij je staan»