Moyennant quoi - Serge Lama

Tu la couvres c’est vrai de bijoux, de fourrures

Tu lui changes c’est vrai chaque année sa voiture

Tu es tombé dans sa vie comme le père noël

Les doigts pleins de cadeaux et le coeur paternel

Une fois tous les mois tu l’emmènes au théâtre

Droite, belle, fardée comme une femme en plâtre

Tu organises tout, tu décides et tu tranches

Et sa petite main vient mourir sur ta manche.

Moyennant quoi toi tu la penses heureuse

Moyennant quoi tu la penses amoureuse

Ne vois-tu pas cette ombre au fond de son regard

Est-ce l’ombre des cils ou un peu de brouillard

Moyennant quoi tu en as fait ta chose

Moyennant quoi quand elle a l’air morose

Tu te dis que sans doute un des enfants va mal

Et qu’elle s’inquiète un peu et que c’est bien normal.

Tu me couvres c’est vrai d’un mépris confortable

À l'école déjà je portais ton cartable

J'étais déjà tout seul mais protégé par toi

Mais je ne suis pas là pour te parler de moi

Non je ne suis venu que pour te parler d’elle

C’est l’amour et lui seul qui me donne mes ailes

Pour te dire tout haut ce que son coeur te cache

Il fallait bien qu’un jour ou l’autre tu le saches.

Moyennant quoi puisque l’on se ressemble

Moyennant quoi nous partirons ensemble

Et même si malgré tout elle restait chez toi

Par lâcheté du moins que tu saches pourquoi

Moyennant quoi nous serons enfin libres

Ou de mourir ou de tenter de vivre

On n’en peut plus tu sais de cette tyrannie

À partir d’aujourd’hui dis-toi que c’est fini.

Moyennant quoi on fera ce qu’on aime

Et on assumera seuls nos problèmes

Tu peux sourire de ton sourire protecteur

J’ai dépassé le cap où tu me faisais peur

Moyennant quoi nous deviendrons splendides

Après des siècles et des années de vide

On deviendra ce qu’on était au fond du coeur

Moyennant quoi sans toi on deviendra un homme et une femme libres

Je bedekt haar, het is waar, met juwelen, met bont

Je verandert hem, het is waar dat elk jaar zijn auto is

Je viel in haar leven als de Kerstman

Vingers vol cadeaus en vaderlijk hart

Een keer per maand neem je haar mee naar het theater

Recht, mooi, opgemaakt als een vrouw in gips

Jij organiseert alles, jij beslist en jij beslist

En zijn kleine hand komt op jouw mouw te overlijden.

Waar denk je dat ze blij mee is?

Waar denk je dat ze verliefd op is?

Zie je die schaduw niet diep in haar ogen?

Is het wimperschaduw of een beetje mist?

Waarmee deed je je ding?

Voor wat als ze er somber uitziet

Je zegt tegen jezelf dat waarschijnlijk een van de kinderen slecht is

En dat ze een beetje bezorgd is en dat is oké.

Je bedekt me, het is waar met een comfortabele minachting

Op school droeg ik je schooltas al

Ik was al helemaal alleen maar beschermd door jou

Maar ik ben hier niet om je over mij te vertellen

Nee, ik kwam alleen om je over haar te vertellen

Het is liefde en liefde alleen die me mijn vleugels geeft

Om je hardop te vertellen wat zijn hart voor je verbergt

Op een dag moest je dat weten.

Door wat sinds we op elkaar lijken

In ruil waarvoor we samen vertrekken

En ook al is ze ondanks alles bij je gebleven

Uit lafheid weet je tenminste waarom

Waarmee we eindelijk vrij zullen zijn

Of sterven of proberen te leven

We kunnen er niet meer tegen, je kent deze tirannie

Zeg vanaf vandaag tegen jezelf dat het voorbij is.

Voor wat we zullen doen waar we van houden

En we nemen onze problemen alleen op

Je kunt je beschermende glimlach glimlachen

Ik ben het punt gepasseerd waar je me bang maakte

Waardoor we prachtig worden

Na eeuwen en jaren van leegte

We worden wie we in hart en nieren waren

Op welke manier zullen we zonder jou een vrije man en vrouw worden?