Les poètes - Serge Lama, Lorie

Les poètes, vois-tu, il ne faut pas les vivre

Il faut les rencontrer le soir au coin d’un livre

Ô, qu’une brume épaisse à jamais te protège

De leurs serres d’oiseaux enfouies sous la neige

Et leurs plaintes ne sont qu’un avatar du vent

S’il faut les aimer morts, il faut les fuir vivants.

Imagine-les,

Tout ce que tu veux,

Tendres et doux

Mais surtout

Reste à distance d’yeux

Ne t’approche pas d’eux

Les poètes, vois-tu, sont des oiseaux en cage

Qui déchirent des coeurs pour s’offrir des orages

Boudeuse dans ton attitude d’Odalisque

Rêve-toi dans leurs vers, mire-toi dans leurs disques

Laisse-les te séduire avec leurs mots en croix

L’important c’est pas eux, c’est ce que toi tu crois.

Imagine-les,

Tout ce que tu veux,

Libres et fous

Mais surtout

Reste à distance d’yeux

Ne t’approche pas d’eux

Les poètes, vois-tu, sont des oiseaux sans ailes

Qui sont tombés du ciel pour suivre une étincelle

Tu auras beau te parer d’or et te parfumer

On ne console pas un oiseau déplumé.

Dichters, zie je, je hoeft ze niet te leven

Je moet ze 's avonds ontmoeten op de hoek van een boek

O, moge een dikke mist je voor altijd beschermen

Van hun vogelklauwen begraven in de sneeuw

En hun klachten zijn slechts een avatar van de wind

Als we ze dood moeten liefhebben, moeten we ze levend ontvluchten.

stel je ze voor,

Alles wat je wil,

zacht en zoet

Maar vooral

Blijf uit het zicht

Kom niet in de buurt

Dichters, zie je, zijn vogels in een kooi

Die harten verscheuren om zich stormen te veroorloven

Sulky in je houding van Odalisque

Droom jezelf in hun verzen, zie jezelf in hun records

Laat ze je verleiden met hun kruiswoordraadsels

Het zijn niet zij die ertoe doen, het is wat je gelooft.

stel je ze voor,

Alles wat je wil,

Gratis en gek

Maar vooral

Blijf uit het zicht

Kom niet in de buurt

Dichters, zie je, zijn vleugelloze vogels

Die uit de lucht viel om een ​​vonk te volgen

Je mag jezelf met goud en parfum versieren

Je troost een veerloze vogel niet.