D'aventures en aventures - Serge Lama

Bien sûr, j’ai d’autres certitudes, j’ai d’autres habitudes

Et d’autres que toi sont venues, les lèvres tendres, les mains nues.

Bien sûr, bien sûr j’ai murmuré leurs noms

J’ai caressé leur front et j’ai partagé leurs frissons.

Mais d’aventures en aventures, de train en train, de port en port

Jamais encore, je te le jure, je n’ai pu oublier ton corps.

Mais d’aventures en aventures, de train en train, de port en port

Je n’ai pu fermer ma blessure, je t’aime encore.

Bien sûr, du soir au matin, blême, depuis j’ai dit «je t’aime»

Et d’autres que toi sont venues marquer leurs dents sur ma peau nue.

Bien sûr, bien sûr pour trouver le repos

J’ai caressé leur peau, elles m’ont même trouvé beau.

Mais d’aventures en aventures, de train en train, de port en port

Jamais encore, je te le jure, je n’ai pu oublier ton corps.

Mais d’aventures en aventures, de train en train, de port en port

Je n’ai pu fermer ma blessure, je t’aime encore.

Bien sûr j’ai joué de mes armes, j’ai joué de leurs larmes

Entre le bonsoir et l’adieu, souvent pour rien, souvent par jeu.

Bien sûr, bien sûr, j’ai redit à mi-voix

Tous les mots que pour toi, j’ai dit la première fois.

Mais d’aventures en aventures, de train en train, de port en port

Jamais encore, je te le jure, je n’ai pu oublier ton corps.

Mais d’aventures en aventures, de train en train, de port en port

Je n’ai pu fermer ma blessure, je t’aime encore.

Mais d’aventures en aventures, de train en train, de port en port

Jamais encore, je te le jure, je n’ai pu oublier ton corps.

Mais d’aventures en aventures, de train en train, de port en port

Je n’ai pu fermer ma blessure parce que je t’aime, je t’aime encore.

Je t’aime encore, je t’aime encore.

Natuurlijk heb ik andere zekerheden, ik heb andere gewoontes

En anderen behalve jij kwamen, tedere lippen, blote handen.

Natuurlijk fluisterde ik hun namen

Ik streelde hun voorhoofden en deelde hun koude rillingen.

Maar van avontuur tot avontuur, van trein tot trein, van haven tot haven

Nooit meer, ik zweer het je, heb ik je lichaam kunnen vergeten.

Maar van avontuur tot avontuur, van trein tot trein, van haven tot haven

Ik kon mijn wond niet sluiten, ik hou nog steeds van je.

Natuurlijk, van avond tot ochtend, bleek, omdat ik zei: "Ik hou van jou"

En anderen behalve jij zijn gekomen om hun tanden op mijn blote huid te markeren.

Natuurlijk om rust te vinden

Ik streelde hun huid, ze vonden me zelfs mooi.

Maar van avontuur tot avontuur, van trein tot trein, van haven tot haven

Nooit meer, ik zweer het je, heb ik je lichaam kunnen vergeten.

Maar van avontuur tot avontuur, van trein tot trein, van haven tot haven

Ik kon mijn wond niet sluiten, ik hou nog steeds van je.

Natuurlijk speelde ik met mijn wapens, ik speelde met hun tranen

Tussen welterusten en tot ziens, vaak voor niets, vaak voor de lol.

Natuurlijk, natuurlijk, herhaalde ik met een lage stem

Alle woorden die ik de eerste keer voor je zei.

Maar van avontuur tot avontuur, van trein tot trein, van haven tot haven

Nooit meer, ik zweer het je, heb ik je lichaam kunnen vergeten.

Maar van avontuur tot avontuur, van trein tot trein, van haven tot haven

Ik kon mijn wond niet sluiten, ik hou nog steeds van je.

Maar van avontuur tot avontuur, van trein tot trein, van haven tot haven

Nooit meer, ik zweer het je, heb ik je lichaam kunnen vergeten.

Maar van avontuur tot avontuur, van trein tot trein, van haven tot haven

Ik kon mijn wond niet sluiten omdat ik van je hou, ik hou nog steeds van je.

Ik hou nog steeds van je, ik hou nog steeds van je.