Mon doux agneau, ma tendre chatte - Serge Lama

Moi qui parlais beaucoup trop vite,

Moi qui ne savais pas chanter,

Moi qui n’ai connu la musique,

Que de t’avoir vu l’couter

Moi qui ne rvais que d’espace,

De dsert et d’immensit,

Chaque fois que ton ombre passe,

Je n’ai plus envie de bouger.

Mon doux agneau, ma tendre chatte,

Ma blonde fe, mon rien, mon tout,

Mme si mon coeur en clate,

Prs de toi, j’irai jusqu’au bout, jusqu’au bout

Moi qui n’aimais pas les fontaines,

Moi qui n’aimais pas m’arrter,

Un jour o t’avais de la peine,

Dans tes yeux, je me suis noy.

Moi qui n’aimais pas les caresses,

Moi qui avais si peur de tomber,

Pour une heure de ta tendresse,

Me voil qui rampe tes pieds.

Mon doux agneau, ma tendre chatte,

Ma blonde fe, mon rien, mon tout,

Mme si mon coeur en clate,

Prs de toi, j’irai jusqu’au bout, jusqu’au bout.

Ik, die veel te snel sprak,

ik die niet kon zingen,

ik die nooit muziek heb gekend,

Dan om je ernaar te hebben zien luisteren

ik die alleen van ruimte droomde,

Van woestijn en onmetelijkheid,

Elke keer dat je schaduw voorbijgaat

Ik wil niet meer verhuizen.

Mijn lieve lam, mijn lieve poesje,

Mijn blonde vrouw, mijn niets, mijn alles,

Zelfs als mijn hart breekt,

Naast jou ga ik all the way, all the way

ik die niet van fonteinen hield,

Ik die niet graag stopte,

Op een dag dat je pijn had,

In jouw ogen ben ik verdronken.

ik die niet van liefkozingen hield,

Ik die zo bang was om te vallen,

Voor een uur van uw tederheid,

Hier kruip ik over je voeten.

Mijn lieve lam, mijn lieve poesje,

Mijn blonde vrouw, mijn niets, mijn alles,

Zelfs als mijn hart breekt,

Bij jou in de buurt, ik ga helemaal, helemaal.