Le 15 Juillet à 5h - Serge Lama, Lena Ka

Ta voix murmure, tranquille et sûre

Comme un vieux disque qu’on écoute

Un verre de whisky à la main, sous la véranda on s’installe

Dans un bruit feutré de sandales, devant un parterre de fleurs

Le quinze juillet à cinq heures.

Le vent s'épuise sur la remise où mon piano s’endort enfin

Après une nuit de chagrin, sous le parasol du feuillage

Le vent feuillette page à page le livre de notre bonheur

Le quinze juillet à cinq heures.

Dans la maison de Frédéric, tu as classé quelques bouquins

Tu as disposé quelques fleurs, cueillies fraîches de ce matin

À ta main, une cigarette grésille, on mange du melon

Hormis la chanson des frelons, nous n’avons plus rien dans la tête.

Dans la maison de Frédéric, éblouis comme deux enfants

Tu me parles d’anciens amants, moi de mes maîtresses d’avant

Tu croques du raisin bien tendre, des grappes lourdes couleur d’encre

Je ferai du café tout à l’heure, le quinze juillet à cinq heures.

Presque irréelle, tu es si belle, entre mes cils, tu apparais

Comme une dame d’y a longtemps, je t’ai aimée ailleurs peut-être

Il faut que j'écrive une lettre à un vieil ami qui se meurt

Le quinze juillet à cinq heures.

Demain c’est triste, la vie d’artiste, on reprendra la vie d’avant

L’appartement où l’on s’ennuie

On invitera Frédéric, mes frères, tes sœurs, toute la clique

Il ne restera qu’une odeur du quinze juillet à cinq heures.

Je stem fluistert, stil en zeker

Als een oude plaat waar we naar luisteren

Een glaasje whisky in de hand, onder de veranda strijken we neer

In een gedempte klank van sandalen, voor een bloembed

De vijftiende juli om vijf uur.

De wind is uitgeput op de schuur waar mijn piano eindelijk in slaap valt

Na een nacht van verdriet, onder de gebladerte paraplu

De wind bladert pagina voor pagina door het boek van ons geluk

De vijftiende juli om vijf uur.

In het huis van Frederic heb je wat boeken geclassificeerd

Je hebt wat bloemen neergelegd, vers geplukt van vanmorgen

In je hand sist een sigaret, we eten meloen

Afgezien van het gezang van de hoornaars, hebben we niets meer in ons hoofd.

In het huis van Frederic, verblind als twee kinderen

Je spreekt tegen mij over voormalige minnaars, ik over mijn minnaressen eerder

Je bijt in tedere druiven, zware inktzwarte druiven

Ik zet later koffie, vijftien juli om vijf uur.

Bijna onwerkelijk, je bent zo mooi, tussen mijn wimpers kom je tevoorschijn

Als een dame van lang geleden, hield ik misschien ergens anders van je

Ik moet een brief schrijven aan een oude vriend die stervende is

De vijftiende juli om vijf uur.

Morgen is triest, het leven van een artiest, we zullen het leven van vroeger hervatten

Het appartement waar je je verveelt

We nodigen Frédéric uit, mijn broers, je zussen, de hele kliek

Slechts een vleugje van de vijftiende juli om vijf uur zal blijven.