Marie, la polonaise - Serge Lama

Mon ardente, ma polonaise, ce bouquet de roses tendues

Par-delà la foule mauvaise, Marie, ton regard suspendu

Sous la glace de ton ascèse inaccessible, moi, je sens

Que sous ta peau coule la braise, la braise rouge de ton sang

Marie douloureuse, Marie départ, Marie je pars, Marie j’ai peur

Marie merveilleuse, je veux graver mes lèvres

En rouge sur ton cœur

Mon ardente, ma polonaise, ah j’ai décimé tes bijoux

J’ai brisé ma montre et la chaise et je suis tombé à genoux

Enfin tes lèvres que je baise, enfin ton ventre que je cloue

Pardonne-moi, ma polonaise, je suis affamé comme un loup

Marie solitaire, Marie la terre, Marie la mer, Marie le feu

Je viens me soumettre, mon rêve est que tu règnes

En maître sur mon cœur

Marie solitaire, Marie la terre, Marie la mer, Marie le feu

Marie sur la terre, ton ombre est le soleil d’amour qui éclaire mes yeux

La lumière providentielle qui vient du fond du ciel, Marie.

Mijn vurige, mijn Pools, dit boeket van strakke rozen

Voorbij de gemene menigte, Marie, je blik bleef hangen

Onder het ijs van je ontoegankelijke ascese, voel ik me

Laat de sintels onder je huid stromen, de rode sintels van je bloed

Mary in pijn, Mary gaat weg, Mary ik ga weg, Mary ik ben bang

Mary geweldig, ik wil mijn lippen graveren

In het rood op je hart

Mijn vurige, mijn Pools, ah ik heb je juwelen gedecimeerd

Ik sloeg mijn horloge en de stoel kapot en viel op mijn knieën

Eindelijk je lippen kus ik, eindelijk je buik nagel ik

Vergeef me Pools meisje, ik verhonger als een wolf

Mary Solitary, Mary the Earth, Mary the Sea, Mary the Fire

Ik kom om me te onderwerpen, mijn droom is dat jij regeert

Meester over mijn hart

Mary Solitary, Mary the Earth, Mary the Sea, Mary the Fire

Maria op aarde, jouw schaduw is de zon van liefde die mijn ogen verlicht

Het voorzienige licht dat uit de diepten van de hemel komt, Maria.