Les ports de l'Atlantique - Serge Lama

Blancheur de brume

Comme une plume

Telle est l'écume

Qui m’emporte au loin

Quand l’aube danse

Sans discordance

A la cadence

De cet air marin

J’aime les ports de l’Atlantique

Quand les sirènes vont gueulant

L’inconstance des goélands

Qui m’escortent vers l’Amérique

J’aime les ports de l’Atlantique

Quand grincent les premiers regrets

Dans les remous de la marée

Qui s'étire vers l’Amérique

La nuit est morte

Devant ta porte

Mais que m’importe

J’ai si mal aux reins

L’aube s’habille

Le long des grilles

Autant pour les filles

Que pour les marins

J’aime les ports de l’Atlantique

Et cette odeur de fin d’amour

Que dissipe le petit jour

Qui se lève vers l’Amérique

J’aime les ports de l’Atlantique

Avec leurs airs de gigolo

Et l’indifférence de l’eau

Qui s'étire vers l’Amérique

L’aube s’allume

Couleur de plume

Le vent consume

Le moindre chagrin

La nuit’s’achève

Le jour se lève

Va vers ton rêve

Pauvre musicien

J’aime les ports de l’Atlantique

La grisaille de l’horizon

Où se teignent les illusions

De ceux qui vont en Amérique

J’aime les ports de l’Atlantique

Et le regard de conquérant

De ceux qui se mettent en rang

Pour découvrir leur Amérique

Je les ai tenus contre moi

Avec leur envie de partir

Avec leur envie de mourir

Tout comme moi, tout comme moi

J’aime les ports de l’Atlantique.

witheid van mist

als een veer

Zo is het schuim

dat neemt me weg

Wanneer de dageraad danst

zonder discrepantie

Op de cadans

Van deze zeelucht

Ik hou van Atlantische havens

Als de sirenes gaan gillen

De wisselvalligheid van meeuwen

Wie begeleidt mij naar Amerika

Ik hou van Atlantische havens

Wanneer de eerste spijt kraakt

In de wervelingen van het getij

Die zich uitstrekt naar Amerika

De nacht is dood

Buiten je deur

Maar wat kan het mij schelen?

Mijn nieren doen zo'n pijn

Dageraad is aan het aankleden

Langs de relingen

Tot zover de meiden

Alleen voor zeilers

Ik hou van Atlantische havens

En die geur van het einde van de liefde

Wat de dageraad verdrijft

Wie stijgt naar Amerika?

Ik hou van Atlantische havens

Met hun gigolo tunes

En de onverschilligheid van water

Die zich uitstrekt naar Amerika

De dageraad licht op

veren kleur

De wind verteert

Het minste verdriet

De nacht is voorbij

De dag begint

Ga naar je droom

arme muzikant

Ik hou van Atlantische havens

De grijsheid van de horizon

Waar illusies worden geverfd

Van degenen die naar Amerika gaan

Ik hou van Atlantische havens

En de blik van de veroveraar

Van degenen die in de rij staan

Om hun Amerika te ontdekken

Ik hield ze voor me

Met hun verlangen om te vertrekken

Met hun wens om te sterven

Net als ik, net als ik

Ik hou van Atlantische havens.