Le dimanche en famille - Serge Lama

Le train déraille, il est tout seul

Le ciel est bas comme un cercueil

Il est étendu sous la pluie

Le train déraille, il est tout seul

Il pense à elle avec son deuil

Avant de sombrer dans sa nuit

Il ne sera pas le père de son enfant

Mais en famille onl'évoquera souvent

Le Dimanche En Famille

Devant l'éternel gigot

Grand mère, grand père, la fille

Tout le monde y va d’son sanglot

On emmène au cimetière

Le p’tit pour faire sa prière

Qui pleure surtout de voir pleurer grand mère

Grand mère qui dit tout le temps

Qu’elle aurait pu sa maman

Avoir une fille digne

Aller au square voir les cygnes

Puis on rentre à Clichy

Finir les restes de midi

Et puis chacun va s’noyer dans son lit

Les années passent, elle est toute seule

Un autre arrive avec des fleurs

Il attend des heurers sous la pluie

Les années passent, elle est toute seule

Elle en a marre de voir sa gueule

Qui se déssèche, elle lui dit oui

Il deviendra le père de son enfant

Mais en famille, on rabachera souvent

Le Dimanche En Famille

On redira devant lui

L’ancien mari de la fille

Avait l’avenir devant lui

Il mènera au cimetière

Le petit pour faire sa prière

Sous le mépris de la tribu entière

Grand mère continuera à dire au p’tit que le défunt,

Son seul son vrai papa serait devenu quelqu’un

Mais le petit qui devient grand

Se dit que dans quelque temps

Il sera majeur et qu’il foutera le camps

Et basta la famille, le dimanche les haricots

quand je passerais cette grille

Je ne reviendrai pas de sitôt

J’irai plus au cimetière

J’ferai plus jamais ma prière

Avant de partir j’dirais merde à grand mère

Maman, maman, toi j’t’en veux pas

mais c’est pas ma faute à moi

Si tu n’as pas compris

Qu’il fallait te tirer d’ici

Chacun sa vie, son c ur, son cul et service compris

Remords allez voir là-bas si j’y suis

Plus jamais la famille

Plus jamais la famille

Plus jamais la famille

Non plus jamais, jamais…

De trein ontspoort, hij is helemaal alleen

De lucht is laag als een doodskist

Hij ligt in de regen

De trein ontspoort, hij is helemaal alleen

Hij denkt aan haar met haar rouw

Voordat hij in zijn nacht wegzakt

Hij zal niet de vader van haar kind zijn

Maar in familie zullen we het er vaak over hebben

Familie zondag

Voor het eeuwige lam

Oma, Opa, Dochter

Iedereen gaat daar met zijn snik

We gaan naar de begraafplaats

De kleine om te bidden

Wie huilt vooral om oma te zien huilen

Oma die de hele tijd zegt

Dat ze haar moeder had kunnen zijn

Heb een waardige dochter

Ga naar het plein om de zwanen te zien

Dan gaan we terug naar Clichy

Maak de restjes af

En dan verdrinkt iedereen in zijn bed

De jaren gaan voorbij, ze is helemaal alleen

Een ander komt met bloemen

Hij wacht uren in de regen

De jaren gaan voorbij, ze is helemaal alleen

Ze is het zat om zijn gezicht te zien

Wie opdroogt, zegt ja tegen hem

Hij wordt de vader van haar kind

Maar als gezin zullen we er vaak op hameren

Familie zondag

We zullen het voor hem herhalen

De ex-man van het meisje

Had de toekomst voor zich

Het zal leiden naar de begraafplaats

De kleine om te bidden

Onder de minachting van de hele stam

Grootmoeder zal de kleine blijven vertellen dat de overledene,

Haar enige echte vader zou iemand zijn geworden

Maar het kleine dat groot wordt

Zei dat in een tijdje

Hij zal meerderjarig zijn en hij komt er verdomme uit

En basta de familie, op zondag de bonen

wanneer ik deze poort passeer

Ik kom niet snel terug

Ik ga niet meer naar de begraafplaats

Ik zal nooit meer bidden

Voordat ik vertrek, zeg ik rot op tegen oma

Mam, mam, ik neem het je niet kwalijk

maar het is niet mijn schuld

Als je het niet begreep

Dat je hier weg moest

Elk zijn leven, zijn hart, zijn kont en service inbegrepen

Heb spijt, ga daar kijken als ik daar ben

Nooit meer familie

Nooit meer familie

Nooit meer familie

Niet meer nooit, nooit...