La vie simple et tranquille - Serge Lama

Je ne pourrai jamais tre de ceux qui restent

Jamais au mme endroit poser la mme veste

J’ai envie de rester, mais je ne reste pas

A peine suis-je assis que j’espre mon pas

Pourtant la vie est l La vie simple et tranquille

Peut-tre mais, je ne peux pas

tre immobile

Je ne pourrai jamais vivre dans la coquille

De ces cercles troits qu’on appelle famille

Mon fils d’ailleurs, dj il embote mon pas

Quand je le serre trop, il crie «coinc papa»

Pourtant l’amour est l

L’amour simple et tranquille

Peut-tre mais, je ne sais pas

tre docile

L’amour ni vous, ni moi nous ne pouvons l’atteindre

Il est l-haut, l’amour, au-del des cylindres

On ne peut pas l’atteindre, et on ne le doit pas

L’amour, il est toujours l-bas, l-bas, l-bas

C’est pourquoi je ne peux tre de ceux qui restent

Ma veste, je la pose, et je reprends ma veste

Voil ma vie est l Ma vie simple et tranquille

Et c’est pourquoi fidle on me voit tous les soirs

Et vous dire bonjour, et vous dire bonsoir.

Ik zou nooit een van de overgeblevenen kunnen zijn

Leg nooit dezelfde jas op dezelfde plek

Ik wil blijven, maar ik blijf niet

Nauwelijks ben ik gezeten of ik hoop op mijn stap

Toch is het leven het eenvoudige en rustige leven

Misschien, maar ik kan het niet

heel rustig

Ik zou nooit in de schelp kunnen leven

Van die kleine kringen noemen we familie

Mijn zoon trouwens, hij volgt mijn stap al

Als ik hem te strak knijp, schreeuwt hij "maïs papa"

Toch is liefde

Eenvoudige en stille liefde

Misschien, maar ik weet het niet

erg volgzaam

Ik hou van jou noch ik kan bereiken

Het is daarboven, liefje, voorbij de cilinders

We kunnen er niet bij, en dat hoeft ook niet

Liefde, het is altijd daar, daar, daarginds

Daarom kan ik niet een van degenen zijn die blijven

Mijn jas, ik leg hem neer, en ik neem mijn jas terug

Dat is mijn leven is mijn eenvoudige en rustige leven

En daarom zie je me elke nacht trouw

En zeg hallo tegen je, en zeg goedenavond tegen je.