La guerre à vingt ans - Serge Lama

Si j'étais parti en guerre à vingt ans

Si j'étais parti en guerre

Je n’aurai pas de fleur entre les dents

J’aurai un cimetière fait de marbre blanc

Si j'étais parti en guerre au printemps

Si j'étais parti en guerre

Je suivrai déjà mon enterrement

J’aurai déjà mon nom sur le marbre blanc

On aime pas voir mourir les enfants

Mais les moribonds n’ont pas d'âge

Car on croit encore aux guerres à vingt ans

Car on croit encore aux guerres

On a volé le calvaire aux enfants

Les vieux sont enterrés

Sous le marbre blanc

Si j'étais parti en guerre à vingt ans

Si j'étais parti en guerre

J’aurai perdu ma jeunesse et mon temps

Les fleurs ne vivent plus

sous le marbre blanc

Car l’amour nous fait la guerre au printemps

Car l’amour nous fait la guerre

Les fleurs de lys qu’on avait à vingt ans

Se fanent au coin du feu près du marbre blanc

Je ne sais pas pourquoi les enterrements

Me font penser au mariage

Il y a plusieurs manières à vingt ans

De perdre ou de gagner sa guerre

Les morts vivants j’en connais tant et tant

S'éteignent le coeur sous le voile blanc

Mais je n’ai pas fait la guerre à vingt ans

Non je n’ai pas fait la guerre

J’ai tenu tête à mes rêves d’enfants

J’allais ceuillir des fleurs

Sur le marbre blanc

Au coeur du grand cimetière du vent

Rempli de mort étrangère

De temps en temps comme le marbre blanc

Je cherche mes vingt ans (ad lib)

(Grazie a dandan per questo testo)

Als ik op mijn twintigste ten strijde was gegaan

Als ik naar de oorlog was gegaan

Ik wil geen bloem tussen mijn tanden

Ik zal een kerkhof van wit marmer hebben

Als ik in de lente ten strijde was gegaan

Als ik naar de oorlog was gegaan

Ik ga mijn begrafenis al volgen

Ik heb mijn naam al op het witte marmer

We houden er niet van om kinderen te zien sterven

Maar de stervenden hebben geen leeftijd

Omdat we op onze twintigste nog steeds in oorlogen geloven

Omdat we nog steeds in oorlogen geloven

Golgotha ​​is gestolen van de kinderen

De oude zijn begraven

Onder het witte marmer

Als ik op mijn twintigste ten strijde was gegaan

Als ik naar de oorlog was gegaan

Ik zal mijn jeugd en mijn tijd hebben verspild

De bloemen leven niet meer

onder het witte marmer

Want liefde voert oorlog tegen ons in de lente

Want liefde voert oorlog tegen ons

De fleur-de-lys die we hadden op twintig

Verdorren bij de open haard bij het witte marmer

Ik weet niet waarom begrafenissen

Doet me denken aan het huwelijk

Er zijn veel manieren om twintig

Om je oorlog te verliezen of te winnen

De levende doden, ik ken er zo veel

Zijn gedoofd het hart onder de witte sluier

Maar ik ging niet naar de oorlog toen ik twintig was

Nee, ik ging niet naar de oorlog

Ik kwam op tegen mijn kinderdromen

Ik ging bloemen plukken

Op het witte marmer

In het hart van de Grote Begraafplaats van de Wind

Gevuld met buitenlandse dood

Af en toe zoals wit marmer

Ik ben op zoek naar mijn twintiger jaren (ad lib)

(Grazie a dandan per questo testo)