La Fronde - Serge Lama

J’ai armé de pierre ma fronde

Pour tuer je ne sais trop quoi

Peut — être un jour dans l’autre monde

Un ange me dira pourquoi

Le paradis n’est — il qu’un leurre

Le ciel est — il peuplé ou pas

Je garderai ce que j’en pense, pour moi

Je vis entouré de ma bande

De conseilleurs et de payeurs

Qui fait triompher la légende

Qui dit qu’un artiste a du coeur

Si j’ai du coeur c’est par faiblesse

Par peur de rentrer seul chez moi

Mais tout ça n’a de l’importance, que pour moi

Entre la caresse et l’insulte

Entre le poivre et puis le miel

Depuis que je deviens adulte

Les gens me traitent comme tel

Je prends sur le quai de la gloire

Un rapide qui ne part pas

Mais tout ça n’a de l’importance, que pour moi

Depuis que mes amis redressent

Leurs colonnes bouffies d’orgueil

Tous les compliments qu’ils m’adressent

Me laissent de plus en plus seul

Et dans mon lit à colonnades

Malgré leur tendresse j’ai froid

Mais tout ça n’a de l’importance, que pour moi

Depuis que les femmes se couchent

Comme des roseaux devant moi

Depuis que les femmes ont leurs bouches

Suspendues au fil de ma voix

Délestés de leur innocence

Mes ballons rouges volent bas

Mais tout ça n’a de l’importance, que pour moi

Voici la borne fatidique

L’arrêt d’autobus du destin

Une flèche vers l’Amérique

Met mon dos au quartier latin

J’ai raclé le fond de mon âme

Pour m’offrir ce cadeau de roi

Mais tout ça n’a de l’importance, que pour moi

Ik bewapende mijn slinger met steen

Om te doden, ik weet niet wat

Misschien ooit in de volgende wereld

Een engel zal me vertellen waarom

De hemel is - het is maar een lokmiddel

De lucht is — bevolkt of niet

Ik hou mijn mening erover voor mezelf

Ik leef omringd door mijn bende

Adviseurs en betalers

Wie doet de legende triomferen

Wie zegt dat een artiest een hart heeft?

Als ik een hart heb, is het door zwakte

Uit angst om alleen naar huis te gaan

Maar het enige dat telt, alleen voor mij

Tussen liefkozing en belediging

Tussen peper en dan honing

Sinds ik volwassen ben geworden

Mensen behandelen me als een

Ik neem het op tegen het dok van glorie

Een stroomversnelling die niet gaat

Maar het enige dat telt, alleen voor mij

Sinds mijn vrienden rechttrekken

Hun kolommen opgeblazen van trots

Alle complimenten die ze me geven

Laat me meer en meer met rust

En in mijn zuilenbed

Ondanks hun tederheid heb ik het koud

Maar het enige dat telt, alleen voor mij

Sinds vrouwen naar bed gaan

Als riet voor me

Aangezien vrouwen hun mond hebben

Opgeschort door mijn stem

Ontdaan van hun onschuld

Mijn rode ballonnen vliegen laag

Maar het enige dat telt, alleen voor mij

Hier komt de noodlottige mijlpaal

Destiny's bushalte

Een pijl naar Amerika

Zet mijn rug naar het Quartier Latin

Ik schraapte de bodem van mijn ziel

Om mij dit koninklijke geschenk te geven

Maar het enige dat telt, alleen voor mij