La Fiancée - Serge Lama

Timidement, les yeux baissés

Elle est venue, la fiancée

Dedans l’appartement de l’homme

Elle est là pour lui faire plaisir

Et pour répondre à son désir

Elle est là pour l’amour, en somme

Il lui a dit: «Je t’aime

Viens donc chez moi»

Elle lui a dit: «Je t’aime»

Et la voilà

Elle est entrée et elle a vu

Le lavabo blanc et la rue

Pâle et grise par la fenêtre

Des journaux, des mégots partout

Elle a senti comme un dégoût

Mais elle n’a rien laissé paraître

Il lui disait: «Je t’aime

Assied-toi là»

Elle lui disait: «Je t’aime

C’est beau chez toi»

Puis il a dénoué ses cheveux

Déboutonné sa robe bleue

Il a embrassé sa médaille

Puis il est entré dans son corps

Et encore, encore et encore

Il lui a fait comme une entaille

Il lui disait: «Je t’aime»

Du bout des doigts

Elle répondait: «Je t’aime

Enfin… je crois»

Elle a fait ce qu’il lui a dit

Elle a pleuré, puis elle a ri

Puis elle a fait semblant de geindre

Il était content, si content

Il n’avait pas perdu son temps

Il aurait eu tort de se plaindre

Il lui criait: «Je t’aime

Caresse-moi»

Elle répétait: «Je t’aime»

Mais elle avait froid

Puis elle a renoué ses cheveux

Reboutonné sa robe bleue

Elle a rajusté son corsage

Puis elle est rentrée dans l’hiver

Avec son jupon de travers

Fin prête pour le mariage

Avec un goût amer

Dans ses pensées

Elle a étreint sa mère

La fiancée.

Schuchter, ogen neergeslagen

Ze kwam, de bruid

In het appartement van de man

Ze is hier om hem te plezieren

En om zijn verlangen te vervullen

Ze is hier voor de liefde, eigenlijk

Hij zei tegen haar: "Ik hou van je

Kom naar mijn huis"

Ze zei tegen hem: "Ik hou van je"

En hier is het

Ze kwam binnen en ze zag

De witte gootsteen en de straat

Bleek en grijs uit het raam

Kranten, sigarettenpeuken overal

Ze voelde walging

Maar ze liet het niet zien

Hij zei tegen haar: "Ik hou van je

Zit daar"

Ze zei tegen hem: "Ik hou van je

Het is mooi waar je bent"

Toen liet hij zijn haar los

Knoopte haar blauwe jurk los

Hij kuste zijn medaille

Toen ging hij zijn lichaam binnen

En opnieuw, opnieuw en opnieuw

Hij sneed haar als een snee

Hij zei tegen haar: "Ik hou van je"

Binnen handbereik

Ze antwoordde: "Ik hou van je.

Nou, ik denk"

Ze deed wat hij haar zei

Ze huilde, toen lachte ze

Toen deed ze alsof ze jankte

Hij was blij, zo blij

Hij verspilde zijn tijd niet

Het zou verkeerd zijn geweest om te klagen

Hij schreeuwde tegen haar: "Ik hou van jou

Streel mij"

Ze herhaalde: "ik hou van je"

Maar ze had het koud

Toen deed ze haar haar terug

Knoopte haar blauwe jurk dicht

Ze heeft haar lijfje aangepast

Toen kwam ze terug in de winter

Met haar petticoat scheef

Klaar voor de bruiloft

Met een bittere smaak

In zijn gedachten

Ze omhelsde haar moeder

De bruid.