La femme qu'on aime - Serge Lama

Tu es la reine de ma ruche

Et comme la première fois

Mon coeur trébuche

Au coeur de toi.

Et pourtant mon Dieu, que d’absences

Et que de larmes contenues

Dans tes silences

Qui donc es-tu?

Connaît-on la femme qu’on aime

Après plus, plus de vingt ans

Sans doute pas plus que soi-même

Pourtant…

Tu es la reine de ma chambre

Et comme la première fois

Tu fais Décembre

Quand tu t’en vas.

Et pourtant mon Dieu que de guerres

Et que de morts inavouées

au cimetière

De tes pensées.

Connaît-on la femme qu’on aime

Après plus, plus de vingt ans

Sans doute pas plus que soi-même

Pourtant…

Tu es la reine d’un royaume

Dont je ne serai jamais roi

Et mon «at home»

Il est chez toi.

Que Dieu fasse que je te donne

Après tellement d’années d’enfer

Un bel automne

avant l’hiver.

Aime-t-on la femme qu’on aime

Après plus de vingt ans

A peu près autant que soi-même

Le temps

Nous fait récolter ce qu’on sème

Longtemps…

Jij bent de koningin van mijn bijenkorf

En zoals de eerste keer

Mijn hart struikelt

In het hart van jou.

En toch mijn God, hoeveel afwezigen

En wat tranen bevatten

In jouw stiltes

Wie ben jij?

Kennen we de vrouw van wie we houden?

Na meer, meer dan twintig jaar

Waarschijnlijk niet meer dan jezelf

Nochtans…

Jij bent de koningin van mijn kamer

En zoals de eerste keer

Jij doet december

Wanneer je gaat.

En toch, mijn God, hoeveel oorlogen?

En welke niet-erkende sterfgevallen

op de begraafplaats

Van je gedachten.

Kennen we de vrouw van wie we houden?

Na meer, meer dan twintig jaar

Waarschijnlijk niet meer dan jezelf

Nochtans…

Jij bent de koningin van een koninkrijk

Waarvan ik nooit koning zal worden

En mijn "thuis"

Hij is bij je thuis.

God geve dat ik je geef

Na zoveel jaren van hel

Een mooie herfst

voor de winter.

Houden we van de vrouw van wie we houden?

Na meer dan twintig jaar

Ongeveer net zoveel als jezelf

Het weer

Laat ons oogsten wat we zaaien

Een lange tijd…