L'enfant d'un autre - Serge Lama

Paroles de la chanson L’enfant d’un autre:

Et l’absence est venue poser ses grandes ailes

Sur le berceau muet qui ne chantera plus

Elle est partie sans moi, je reste seul sans elle

Et sans cet enfant de trois ans dont j’ne suis même pas le père

Et qui devenait mon enfant, peu à peu

C’est elle qui est partie mais c’est lui qui me manque

Ce tout petit garçon qui n'était pas de moi

Mais qui avait su lier mon âme saltimbanque

Avec sa tête dans mon cou, avec son rire dans sa gorge

Ne plus l’avoir contre ma joue, ça me rend malheureux

Les enfants sont le fruit des femmes pas des hommes

Mais quelque soit celui qui fait germer la pomme

Le père, pour l’enfant, c’est celui qui est là

Celui qui caresse sa mère et qui lui tend les bras

Sans doute aimera t-il autant ses futurs pères

Ses parrains, ses tontons que sa mère aimera

Mais moi je garderai pour ses anniversaires

Une pensée au fond de moi

J’me dirai tiens, il a vingt berges

Lorsque j’y pense quelquefois

J’me sens devenir vieux

Les enfants des voisins, on le trouve stupides

Ils ne servent à nos yeux qu'à faire pousser des rides

Mais lorsque par hasard, on en a un qui est là

Qui a les yeux noirs de sa mère

On l’aime malgré soi

Et l’absence est venue peser sur ma détresse

Dans la chambre déserte où manque ses jouets

Rien n’le remplacera, ni mes futures maîtresses

Ni mon travail, ni le beau temps

Je suis démuni comme un père qui vient de perdre son enfant

Et je suis malheureux

Songtekst van het kind van een andere man:

En afwezigheid is gekomen om zijn grote vleugels neer te leggen

Op de stomme wieg die niet meer zal zingen

Ze vertrok zonder mij, ik ben alleen gelaten zonder haar

En zonder deze driejarige waar ik niet eens de vader van ben

En wie werd beetje bij beetje mijn kind?

Zij is degene die weg is, maar ik mis hem

Dat kleine jongetje dat niet van mij was

Maar wie wist hoe ik mijn acrobaatziel moest binden

Met zijn hoofd in mijn nek, met zijn lach in zijn keel

Het niet meer tegen mijn wang hebben maakt me ongelukkig

Kinderen zijn de vrucht van vrouwen, niet van mannen

Maar wie de appel heeft gekiemd

De vader, voor het kind, is degene die er is

Degene die zijn moeder streelt en zijn armen naar haar uitstrekt

Hij zal ongetwijfeld evenveel van zijn toekomstige vaders houden

Zijn peetvaders, zijn ooms waar zijn moeder van zal houden

Maar ik zal sparen voor haar verjaardagen

Een gedachte in mij

Ik zal tegen mezelf zeggen hé, hij heeft twintig banken

Als ik er soms aan denk

Ik voel mezelf oud worden

Burenkinderen, we denken dat ze dom zijn

Ze dienen alleen onze ogen om rimpels te laten groeien

Maar als we er toevallig een hebben

Wie heeft de zwarte ogen van zijn moeder?

We houden van hem ondanks onszelf

En de afwezigheid begon te wegen op mijn nood

In de verlaten kamer waar haar speelgoed ontbreekt

Niets zal het vervangen, noch mijn toekomstige minnaressen

Noch mijn werk, noch het goede weer

Ik ben hulpeloos als een vader die net zijn kind heeft verloren

En ik ben ongelukkig