L'amour avec elle - Serge Lama

J’ai refait l’amour avec elle

Et depuis lors je sais qu’elle

Est la seule qu’il me faut.

J’ai refait l’amour avec elle

Et j’en garde des squelles

Aux quatre coins de ma peau.

Est-ce un amour providentiel?

Est-ce un coup fourr du ciel

Qui me provoque nouveau?

C’est si chaud, c’est si sensuel,

L’amour avec elle

J’ai refait l’amour avec elle

Et depuis lors je sais qu’elle

Est la seule qu’il me faut.

J’ai refait l’amour avec elle

Et j’en garde les squelles

Aux quatre coins de ma peau.

C’est la gouache sous l’aquarelle,

L’archet sur le violoncelle,

Le calme sous le tempo,

C’est si doux, c’est si naturel,

L’amour avec elle.

J’ai refait l’amour avec elle

Et depuis lors je sais qu’elle

Est la seule qu’il me faut.

J’ai refait l’amour avec elle

Et j’en garde les squelles

Aux quatre coins de ma peau.

J’tais comme un oiseau sans ailes

Durant ces annes sans elle

Je me suis senti en trop,

Alors, j’ai refait de plus belle

L’amour avec elle.

Un aroport, une treinte

Et ses bracelets qui tintent

Au rendez-vous de nos mains,

Son visage qui s’carlate

Et ses yeux noirs o clate

Une fleur jaune soudain.

Il a suffi d’une tincelle

Pour rveiller les vieilles nuits

Et le champagne qui ruisselle

Et nos corps qui chancellent

Et la fin de l’ennui.

J’ai refait l’amour avec elle

Et depuis lors je sais qu’elle

Est la seule qu’il me faut

J’ai refait l’amour avec elle

Et j’en garde les squelles

Aux quatre coins de ma peau.

L’amour est quelquefois cruel

Mais je sais que ce duel

Avec elle est un duo,

C’est l’essence de l’essentiel,

L’amour avec elle.

Ik heb weer met haar gevreeën

En sindsdien weet ik dat ze

Is de enige die ik nodig heb.

Ik heb weer met haar gevreeën

En ik blijf littekens

Naar de vier hoeken van mijn huid.

Is het voorzienige liefde?

Is het een cheat uit de lucht?

Wie provoceert mij weer?

Het is zo heet, het is zo sensueel,

hou van haar

Ik heb weer met haar gevreeën

En sindsdien weet ik dat ze

Is de enige die ik nodig heb.

Ik heb weer met haar gevreeën

En ik bewaar de littekens

Naar de vier hoeken van mijn huid.

Het is de gouache onder de aquarel,

De strijkstok op de cello,

De rust onder het tempo,

Het is zo zacht, het is zo natuurlijk,

Heb lief met haar.

Ik heb weer met haar gevreeën

En sindsdien weet ik dat ze

Is de enige die ik nodig heb.

Ik heb weer met haar gevreeën

En ik bewaar de littekens

Naar de vier hoeken van mijn huid.

Ik was als een vleugelloze vogel

Gedurende deze jaren zonder haar

Ik voelde te veel,

Dus ik heb het helemaal opnieuw gemaakt

Heb lief met haar.

Eén luchthaven, één treint

En haar rinkelende armbandjes

Op het rendez-vous van onze handen,

Haar scharlaken gezicht

En haar zwarte ogen schitteren

Een plotselinge gele bloem.

Het enige dat nodig was, was een vonk

Om de oude nachten wakker te maken

En de druipende champagne

En onze wankele lichamen

En het einde van de verveling.

Ik heb weer met haar gevreeën

En sindsdien weet ik dat ze

Is de enige die ik nodig heb

Ik heb weer met haar gevreeën

En ik bewaar de littekens

Naar de vier hoeken van mijn huid.

Liefde is soms wreed

Maar ik ken dit duel

Met haar is een duet,

Het is de essentie van het essentiële,

Heb lief met haar.