Je voudrais tant que tu sois là - Serge Lama

Je voudrais tant que tu sois là pour te dire ma solitude

Pour te dire ma lassitude de te savoir si loin de moi

Je voudrais tant que tu sois là pour te dire mon espérance

Et le prix que je paie d’avance de t’avoir un jour toute à moi

Dans mon désert, y’a pas de fleurs, pas d’oasis et pas de vent

Et si tu venais plus souvent, ça ferait du bien à mon cœur

Mon pauvre cœur

Je voudrais tant que tu sois là pour réveiller mes fleurs éteintes

Ton absence comme une plainte vient toujours me parler de toi

Je voudrais tant que tu sois là, à l’heure où les nuages passent

Tu élargirais mon espace, rien qu'à te blottir contre moi

Dans mon désert, y’a pas de fleurs, pas d’oasis et pas de vent

Et si tu venais plus souvent, tu comprendrais pourquoi j’ai peur

Parce que j’ai peur

Je voudrais tant que tu sois là pour mettre du rouge à mes roses

Et pour que serve à quelque chose, ces mots que je pleure à mi-voix

Je voudrais tant que tu sois là pour partager la chambre close

Où mon avenir se repose, en attendant que tu sois là

Et dans cet univers borné, où tout est vide et décevant

Je pourrais me sentir vivant, près de toi pour qui je suis né

Toi qui ne m’aime pas assez.

Ik wou dat je er was om je mijn eenzaamheid te vertellen

Om je te vertellen hoe moe ik weet dat je zo ver van me verwijderd bent

Ik wou dat je er was om je mijn hoop te vertellen

En de prijs die ik vooraf betaal om jou op een dag helemaal voor mezelf te hebben

In mijn woestijn zijn er geen bloemen, geen oase en geen wind

En als je vaker zou komen, zou dat mijn hart goed doen

mijn arme hart

Ik wou dat je hier was om mijn vervaagde bloemen wakker te maken

Je afwezigheid, zoals een klacht, komt me altijd over je vertellen

Ik wou dat je erbij was als de wolken voorbij gingen

Je zou mijn ruimte vergroten door gewoon tegen me aan te kruipen

In mijn woestijn zijn er geen bloemen, geen oase en geen wind

En als je vaker zou komen, zou je begrijpen waarom ik bang ben

Omdat ik bang ben

Ik wou dat je hier was om mijn rozen te blozen

En met een bepaald doel, deze woorden die ik binnensmonds huil

Ik wou dat je hier was om de afgesloten kamer te delen

Waar mijn toekomst rust, wachtend op jou om daar te zijn

En in dit beperkte universum, waar alles leeg en teleurstellend is

Ik voelde me levend, dicht bij jou bij wie ik geboren ben

Jij die niet genoeg van me houdt.