J'espère - Serge Lama

Sans doute, trop servir, nos treintes se sont uses

La colle de nos corps n’a pas soud les mots briss

Ton adieu s’est fig dans mon cњur comme du verglas

L’hiver s’installe et les corbeaux sont l Ton silence est si lourd qu’il finit par faire du bruit

Je tisse des journes qui n’aboutissent qu' des nuits

Des nuits qui se prolongent et qui s’allongent chaque jour

O les toiles poussent des cris d’amour

J’espre, j’espre

Et je prie comme un enfant

C’est mon espoir qui me dfend

J’espre, j’espre,

Plus ple qu’un Pierrot,

Que tu m’crives un mot

Je me sens comme un loup pris dans la harde du btail

Je me sens comme un train en grve au milieu de son rail

Je me sens inutile et mme habill je suis nu Dans mon miroir, je rase un inconnu

Je dcortique mes penses grises avec les doigts

Mon existence crie qu’elle peut se passer de moi

Ma libert s’attelle aux charrues froides de l’ennui

L’ennui le jour et puis l’effroi la nuit

J’espre, j’espre

Je prie comme autrefois

L’espoir me redonne la foi

J’espre, j’espre

Esclave des gourous

Si tu reviens, je crois en tout

J’espre, j’espre

Je prie deux genoux

Que ce rien redevienne tout

J’espre, j’espre

D’une foi maladive

Pour qu’un jour, d’aussi loin que tu vives,

Tu m’crives… «J'arrive!»

Ongetwijfeld te veel gebruik, onze omhelzingen zijn versleten

De lijm van onze lichamen heeft de gebroken woorden niet gelast

Je afscheid bevroor in mijn hart als ijs

De winter komt eraan en de kraaien zijn hier Je stilte is zo zwaar dat het uiteindelijk geluid maakt

Ik weef dagen die eindigen in nachten

Nachten die elke dag langer en langer worden

Waar de webben kreten van liefde uiten

ik hoop, ik hoop

En ik bid als een kind

Het is mijn hoop die me verdedigt

ik hoop, ik hoop

Bleker dan een Pierrot,

Schrijf me een notitie

Ik voel me als een wolf gevangen in de kudde vee

Ik voel me als een trein in staking in het midden van zijn spoor

Ik voel me nutteloos en zelfs gekleed Ik ben naakt In mijn spiegel scheer ik een vreemdeling

Ik pel mijn grijze gedachten weg met mijn vingers

Mijn bestaan ​​schreeuwt dat het zonder mij kan

Mijn vrijheid maakt gebruik van de koude ploegen van verveling

Overdag verveling en 's nachts bang

ik hoop, ik hoop

Ik bid zoals ik vroeger deed

Hoop geeft me vertrouwen

ik hoop, ik hoop

Slaaf van de goeroes

Als je terugkomt, geloof ik in alles

ik hoop, ik hoop

Ik bid twee knieën

Laat dit niets weer alles worden

ik hoop, ik hoop

Met ziekelijk geloof

Zodat op een dag, voor zover je leeft,

Je schreeuwt naar me... "Ik kom eraan!"